اکبر جان! ۷ روز است که همکاران و دوستداران ات در خطه خوز و زاگرس در نبودت رخت سیاه بر تن کرده اند و چشمان کارون و کارونیان به گریه نشسته است

 ای بزرگ مرد که روح ات به وسعت زاگرس بود و هست و خواهد بود؛ آیین جوانمردی، مهربانی و فداکاری ات روحی تازه در ما دمیده و گشاده دستی ات هم میراثی است که کارون همیشه جاری در سینه دارد.

 شیر زاگرس! قطار یادداشت هایت را در دهه ۸۰ و ۹۰ همگان به یاد دارند که چگونه سینه مشکل ها و محرومیت ها را می شکافت و به سوی دستگاه های اجرایی پیش می رفت...

 مرد بزرگ! چه زیبا در اوج نوجوانی و جوانی رسم‌ امام علی "ع " را مشق می کردی و همچون شیر مردان این سرزمین در وادی های مختلف حضوری موثر داشتی که تا ابد در ذهن همگان برجای خواهد ماند.

 حاج اکبر لیموچی! اگرچه جسم بی جانت در دامان پر مهر زاگرس به خواب رفته است و کارون همیشه بیدار نامت را زمزمه می کند؛ اما ازخودگذشتگی ها و مردمداری ات در جان تک تک روزنامه نگاران این دیار، جاری شده است و این راه سرسبز جوانمردی ادامه خواهد داشت.

 مرد بزرگ! به یقین پرچمی که برافراشتی تا قرن ها نام اکبر را به اهتزار در خواهد آورد؛ چرا که نام بلند و آفتاب مهربانی در روح و افکار ما جاری است.

اکبرجان! "رود کارون از مرامت جاری است/ راه و یادت چشم مردم داری است" 

روحت شاد و یادت تا ابد جاودان.

* حسن سعیدی