اهواز/ حبیب خبر- سيد مهدی ابوس:

عالم و آدمی که تفکر فوتبالی دارد و شناختی نسبی از فوتبال خوزستان با هر زبان و لهجه ای خواستار توجه و باور سرمایه ها و داشته های فوتبال بومی استان است؛ چون اعتقاد دارد این  بازیکنان و مربیان بومی توان نجات فوتبال خوزستان را از بحران تضعیفی که در مسیر تخریب تحمیل شده‌ قرارگرفته دارند به شرطی که کمی به این پتانسیل موجود فرصت ابراز وجود داده شود.

 اهالی فوتبال خوزستان متفق القول می گویند: از این همه افتخار آفرینی و کسب عنوان‌ های پی‌درپی قهرماني های بی‌شماری که غیر بومی ها برای فوتبال خوزستان رغم زده اند!! به ستوه آمده و دلزده و خسته شدند و اجازه می‌خواهند چند صباحی هم فرصت به مربیان و بازیکنان بومی داده شود که خود را نشان دهند.

  انصافا این مربیان بومی جوان و فعال در فضای مستطیل سبز فوتبال خوزستان چه زمانی باید دیده شوند!؟ چه کاری باید انجام دهند تا اجازه بروز شايستگي داشته باشند؟

  به اسامی مربیان فعال در تیم های خوزستانی خوب توجه کنید:

  فریدون حردانی، سیروس پور موسوی، امید شریفی نسب، عزیز فریسات، داریوش یزدی، حسن هوری، سهراب بختیاری زاده، داریوش هرمزی، ابراهیم اشکش، عبدسلام آلبوغبیش و دیگر مربیانی که نام شان فراموش شده؛ انصافا چه وقت می‌خواهیم به سرمایه های خودمان توجه کنیم و از ادامه فرصت سوزی ها جلوگیری کنیم!؟

یعنی اگر یک مربی جوان مخالف باج دادن باشد و بخواهد با شرافت و پاک و به دور از حاشیه های رایج ورزشی فعالیت مربیگری خود را ادامه دهد باید به نادیده گرفتن و محو شدن متهم شود!؟

فوتبال خوزستان چه زمانی می‌خواهد دست از خودزنی بردارد!؟ چرا مدیران تصمیم گیرنده فقط برای حفظ کرسی خودشان حاضر به هدر رفت سرمايه های واقعی فوتبال می شوند؟!

 کدام مدیر و دستگاه و هیات ورزشی و نظارتی باید این تهدیدات و تمهیدات درون فوتبالی را- که هدف شان فقط تضعيف و تخریب و تحمیل ناباوری بومی گرایی فوتبالی است- به فرصت هایی برای شکوفايي واقعي فوتبال تبدیل کنند؟

 باز تکرار می‌کنیم: انصافا مربیان شايسته بومی دیگر باید چه کاری انجام دهند که دیده شوند و مورد حمایت قرار گیرند؟

فرصت سوزی و کابوس بومی و غیر بومی انتخاب فوتبال خوزستان چه زمانی پایان می يابد؟