در سال ۲۱۰ قمری بعد از اینکه علی بن موسی الرضا(ع) توسط مامون عباسی به اجبار به مرو (خراسان امروزی) آمدند، خواهران و برادران ایشان نیز تصمیم گرفتند به دنبال امام رضا(ع) به این شهر بیایند اما زمانی که به ساوه رسیدند، دشمنان همه مردان را به شهادت رساندند.

در روایتی نیز آمده است: این افراد، حضرت معصومه(س) را مسموم کردند و به شهادت رساندند و ایشان در قم به خاک سپرده شدند.

در اصل نام حضرت معصومه(س)، فاطمه است اما به دلیل فضل و برتری که نسبت به دیگر خواهران داشتند، امام رضا (ع)  لقب معصومه را به ایشان دادند؛ هر چند لقب معصومه به معنای عصمت انبیا نیست اما نزدیک به این درجه است.

 مهم‌ترین درسی که می‌توانیم از حضرت معصومه(س) بگیریم ولایتمداری است؛ با وجود این که آمدن از مدینه به مرو سخت بود اما ایشان به دنبال ولی زمان خود حرکت کردند و امروز باید از این کار ایشان درس بگیریم و برای ولایت تا پای جان حرکت کنیم.

در بررسی روایات متوجه می‌شویم امام موسی کاظم(ع) در اواخر عمرشان در زندان‌های هارون الرشید به سر می‌بردند و سرانجام نیز به شهادت رسیدند. ایشان وصیت کرده بودند با توجه به فضل و بزرگی حضرت معصومه(س) باید ایشان با کسی که هم‌ترازشان باشد ازدواج کنند بنابراین ولایت این ازدواج به امام رضا(ع) سپرده شده بود. با توجه به آمدن ایشان از مدینه به مرو و دسترسی نداشتن به حضرت معصومه(س)، امام رضا(ع) می‌خواستند که پس از سرانجام این سفر حضرت معصومه(س) با فرد هم‌تراز خود ازدواج کند اما این امر با شهادت ایشان به سرانجام نرسید.

حجت‌الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌زاده- استاد حوزه و دانشگاه