روزگاری ورزش را هدف می‌دانستند؛ هدفی برای رسیدن به سلامت جسم و روح و روان که حاصل اش شور و نشاط و تندرستی و تولد قهرمانان و پهلوانان و کسوت ها و اسطورهای ماندگاری همچون: پوریای ولی، جهان پهلوان تختی، معلم اخلاق پرویز دهداری و...

در فضای آن ورزش، اخلاق مداری و حفظ حرمت بزرگ تر به عنوان یک برند واقعی محسوب می‌شد، اما اینک فضای ورزش- که به عنوان وسیله و نردبانی برای اهداف قلمداد شده- بیشتر به سمت و سوی هیاهو، جنجال،  حواشی  و بد اخلاقی تضعیف و تخریب کننده مرام ارزشی- ورزش رفته است.

امروزه علنا شاهد هستیم که عده ای بر مبنای مصلحت اندیشی شخصی، مقامی، جیبی خود و خوش خدمتی برای بودن و ماندن در فضای ورزش اقدام به قهرمان پروری، استعداد سازی، پهلوان و کسوت و اسطوره سازی جعلی کرده وکرارا اصراردارند از این طریق نام ها و بزرگان ریشه دار واقعی و ارزشی و محبوب ورزش را حذف کنند؛ اما تاکنون موفق به اجرای فتنه خود نشدند!

ورزشی که اینک فقط در شعار مزین به علمی و حرفه ای و صنعتی شدن است اما در واقعیت، پیمانکاری و استیجاری است و هیچ گونه سنخیتی هم با مرام ارزشی خود ندارد و شوربختانه مبتلا به بیماری خاص دروغ گویی و دروغ پروری شده و عده ای هم در تلاش اند در این فضای مملو از آلودگی، اربابان امتحان پس داده و مردود شده خود را بزرگ و کسوت و پدر خوانده ورزش، به نسل فعلی و آینده ورزش معرفی کنند؟!

دروغ گویی در حال حاضر همچون خوره و بختک بر فضای ورزش حاکم شده و موریانه وار در حال تهی کردن عمود خیمه مرام ارزشی ورزش است و بانیان نمایش های مثلا محافل ورزشی- که به شهادت دلی، انصافی و وجدانی خودشان هیچ اعتقاد و اعتمادی  به هم ندارند- این روز ها فعال و در حال نمایش تآتر، از روبه رو بغل کردن و درآغوش گرفتن و از پشت خنجر زدن به هم هستند و در این نمایش، ملیجک های تازه راه یافته به فضای ورزش و کسوتداری آن، با چسبیدن و تصویر گرفتن کنار بزرگان ورزش، چنان نیش تا بنا گوش باز کرده و ذوق زده نشان می‌دهند که احساس خود بزرگی و کسوت داری کرده و بساط مجیزه گویی و نوشابه گازار دار باز کردن را سر داده و  راه دهن کجی به آرمان واقعی مرام ارزشی ورزش را پیش گرفته اند. این افراد و اربابان آنان، همان هایی هستند که نماز را با علی خواندند و شام را با معاویه خوردند.

ناکسان کس شده جعلی، که هیج اعتقادی به کسوت و حرمت و مرام ارزشی ورزش نداشته و حضورشان در کنار اهالی ورزش سم کشنده و گسترش دهنده آلودگی های تنفسی فضای ورزش هستند و تاریخ ورزش هرگز خباثت ها و خیانت های بی شمار آنان را نسبت به ورزش و فوتبال فراموش نخواهد کرد.

قلم ورزش مطمین است این چنین اشخاص هرگز آرامش درونی دنیا و آخرت را حس نخواهند کرد؛ چون تفکر تنگ نظری و کوچک عقلی و نگاه خود خواهی آنان  اجازه آرامش به آنان نداده و نخواهد داد.

سید مهدی ابوس