گذشت زمان همه چیز را نشان می دهد. این تصویر همان گذشت زمان است که آینه وار و بسیار شفاف، درس مرام و  آیین رفاقت را نشان می دهد.

  هر کسی که با نام "اردشیر خان لارودی" و "حاج حسن اهوازی" یکی آذری و دیگری عرب خوزستانی، آشنا ست یا شناختی از ورزش و قلم ورزش دارد محال است از دوستی و رفاقت کم نظیر این دو بزرگ ورزش به نیکی یاد نکند.

رفاقت پنجاه ساله آنان را می توان به عنوان درس چهار واحدی دانشگاهی به نام رفاقت خوش مرامی و اعتقاد، برای همه نسل های رشته تربیت بدنی و ورزش پیشنهاد داد تا نسل آینده ورزش و قلم ورزش با نگاه دل به این آینه شفاف، خود را به مرام رفاقتی عزت دار مزین کنند.

این تصویر نشان دهنده مرام استادی‌ و شاگردی است که سنت و خصلت و وفاداری و اعتقاد به ارزش های بزرگان و حفظ حرمت بزرگ تر را نوید می دهد.

اردشیر خان لارودی اگر در سال ۱۴۴۶در یک ملاقات اداری در فدراسیون کشتی آن زمان، توسط یک استاد در نشان اهل قلم ورزش که نامش دری بود کشف شد و بعدها به خان خانان قلم ورزش شهرت یافت و در چند دهه حضور در فضای قلم ورزش و مربیگری فوتبال این بار  خود کاشف نسل نوین قلم ورزش شد و خبرنگاران و مجریان  و گویندگان بسیار مطرح و توانایی تقدیم فضای مطبوعات نوشتاری و رسانه ملی کرد.

اما در میان شاگردان پر تعداد کشف شده توسط اردشیر خان لارودی یک نفر به بهترین شکل ممکن موفق به ارتقای شاگردی به رفاقت و برادری و همراه همیشگی اردشیر خان شد.

همراه و همنشین دایمی و پنجاه سال قدمت اردشیر خان لارودی- که همان کشف بزرگ استاد از فضای ورزش سرزمین طلای سیاه خوزستان لقب گرفت- کسی نبود جز حاج حسن اهوازی که رفیق و یار غار اردشیر خان لارودی شد.

رفیقی که مرام رفاقت را چنان دلی درک کرد و پایبند آن شد که عشق برادری را میان شان رقم زد و این عشق دراین تصویر عظمت و حرمت ارزشی ورزش و کسوت واقعی آن را نشان می دهد و به نویسنده این متن که افتخار شاگردی، دو استاد والامقام قلم ورزش را دارد فرصت حضور در مکتب درس و آموختن مرام و فرهنک رفاقت و نگارش امانت داری رسالت قلم ورزش داد.

 برای این دو عزیز سلامتی و عزت و لطف و نگاه خدای تبارک و تعالی مسالت دارم.

سیدمهدی ابوس