اهواز/ حبیب خبر- سیدمهدی ابوس:

 این مطلب را دو روز بعد از بازگشت تیم فولاد خوزستان از کشور عربستان نوشتم اما چون می خواستم با اطمینان خاطر آن رامنتشر کنم و شرمنده کسی نشوم لذا تا امروز صبر کردم والبته همان شد که پیش بینی می کردم.

 تیم فولاد خوزستان در سکوت کامل رسانه ای و چشم بستن وگوش کیپ شدن مسوولان ورزشی کشوری به مرحله دوم رقابت های فوتبال باشگاه های آسیا صعود کرد.

 صعودی که اگر برای هرکدام از تیم های سرخابی پایتخت نشین یا دیگر استان ها صورت می گرفت مطمینن مسوولان بزرگوار وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال و همه آن هایی که به طریقی وابستگی ضمنی  داشتند از خوش حالی و به نیت راضی نگه داشتن مدیران و هواریون نه تنها پیام های تبریک بلکه یک دور افتخار در زمین چمن ورزشگاه آزادی یا فلان استان می دویدند و تیتر اول رسانه ها می شدند اما چون تیمی که این صعود را آفریده ، پیشوند فولاد دارد و از نوع شهرستانی است، بنا به آنچه حضرات به آن  مصلحت می گویند، نه دیده و نه شنیده شد! از طرفی عده ای هم از درون و برون دست به دعا بودند و آرزوی حذف این تیم را داشتند.

 به راستی چرا همه صعود ها و موفقیت ها فقط زمانی دیده می شوند که سرخابی از نوع پایتختی باشند!؟ چرا مسوولان بسیار محترم  و دارای تخصص علم روز ورزش و فوتبال، صعود تیم فولاد را ندیده و حتی باور ندارند؟

آقایان! چه قبول کنید یا تحمل قبول کردن آن را نداشته باشید فولاد خوزستان به عنوان نماینده فوتبال ایران، جور بهم ریختگی فوتبال را کشیده و برای تان آبروداری کرده، چرا این موفقیت را باور ندارید؟! آیا کسر شان تان می شود اگر یاداشتی، تیتری، تبریکی یا پیامی برای دلگرمی بازیکنان و کادر فنی تیم فولاد ارسال می کردید؟

 البته زیباترین حمایت وتبریکی که به کاروان فولاد خوزستان ابلاغ و انرژی مثبت داد همان توسل بی نظیر قبل از شروع بازی،  بازیکنان و کادر فنی و مدیریتی و آن اندک هوادارانی بود که در رختکن به لیال القدر و آقا امیر المومنین حضرت علی ( ع) صورت گرفت.

توسلی از روی اخلاص و اعتقاد و انگیزه ساز و به مراتب زیباتر و دلنشین تر از هر پیامی دیگر. اما باید برای این ورزش و این فوتبال به ظاهر رنگین کمان بدون ارزش اخلاق و مرام ورزشی تاسف خورد که خود کارتن خواب است و ساقیان اش سرمست از کرسی نشینی آن به سر می برند.