عکسی به دستم رسید که نگاه گیرم کرد!

عکسی که از یک طرح بکر و جالب خبر می داد.

عکسی که می توانست حرف بزند و بگوید با دیدن من می توانید خبر، گزارش، یادداشت، داستان و رمان بنویسید و فیلم و سه ریال، ببخشید، سریال بسازید. آن هم بهتر از سریال های بیست- سی قسمتی ایرانی و حتا سریال های سیصد – چهارصد قسمتی ترکیه ای که اگر عصاره اش را بگیرید ۹۹ درصدش آب می رود!

از آنجا که دست اندرکاران امور کلان شهرمان- از شهرداری گرفته تا شورای شهر- که گاه و بی گاه از نداری و کمبود بودجه برای توسعه و آبادانی شهر و رفاه حال و رضایت شهروندان سخن ها می گویند و بعضی وقت ها هم سرنای سوگ می نوازند! بی آنکه کسی را متاثر کند و جناب عکس مرتب به من می گفت: "دبجنب بچه نفتون! درباره من نظرت بده دیگه!"

از این تریبون دیدگاه خودم را تقدیم می کنم اگرچه می دانم جدی گرفته نمی شود!

پیشنهاد می کنم: مسوولان شهری برای ایجاد اشتغال جوانان بیکار- که ماشاالله شمارشان هم قابل شمارش نیست! – و نیز برای به دست آوردن عوارض نوزسازی ایجاد اشتغال- مثل همین عکس- در پیاده رو خیابان ها به ویژه خیابان های اصلی نسبت به دادن مجوز برای کار و کسب جوانان- که در حقیقت شبیه طرح خود اشتغالی است- اقدام کنند که هم فال است و هم تماشا!

حالا اگر عده ای ایراد بگیرند و بگویند:" این که سد معبر است؛ پس عابران از کجا عبور کنند؟" باید با صراحت بگویم: "عمری است عابران دارند از کناره ها و بعضن از وسط خیابان ها رفت و آمد می کنند و این فرهنگ عبور از طول و عرض خیابان(!) جا افتاده و تاکنون هم تغییری نکرده است و نخواهد کرد!"

بنابراین، وقتی در پیاده روها، دوچرخه و موتور و حتا ماشین هم عبور می کنند و پارک  می شوند؛ چرا بگذاریم در هوای پیاده ها نه تنها عابر که پرنده هم پر نزند؟!

فکر کنم با طرحی که ارایه شد، هم جوانان مشغول به کار می شوند و هم شهرداری چی ها از این پس غصه کمبود بودجه را برای انجام امور و ... نخورند!!

خوب بید؟!