آموزش و پرورش و معلمی، اولویتی که سال هاست اولویت دولت ها و مجلس نیست! بی شک آموزش و پرورش و نظام آموزشی پی ساختمان توسعه را تشکیل می دهد که نیاز است اولویت نخست دولت ها و مجلس شورای اسلامی باشد .

ولی با نگاهی به مصوبات مجلس و لوایح پیشنهادی دولت ها ملاحظه می شود این موضوع از اولویت دوم و سوم هم برخوردار نبوده و نیست!

از همه مهم تر اینکه رکن اصلی آموزش و پرورش نیروی انسانی ( معلم ) است که هر روز بیش از پیش به فراموشی سپرده شده است .

زنده‌یاد دکتر حسین عظیمی از مجموع نظرهای علمای توسعه، توسعه را به معنای بازسازی جامعه بر اساس اندیشه‌ها و بصیرت‌های تازه تعبیر می‌نماید. این اندیشه‌ها و بصیرت‌های تازه در دوران مدرن، شامل سه اندیشه علم‌باوری، انسان‌باوری و آینده‌باوری است.

 به همین منظور باید برای نیل به توسعه، سه اقدام اساسی درک و هضم اندیشه‌های جدید، تشریح و تفضیل این اندیشه‌ها، و ایجاد نهادهای جدید برای تحقق عملی این اندیشه‌ها صورت پذیرد .

با این مقدمه جای پرسش است: چرا توسعه انسانی در نظام آموزشی ایران از دیرباز تاکنون در رتبه های رو به پایین در مقایسه با نظام های آموزشی بین المللی است و نهاد آموزش و پرورش به رغم اهمیت و اولویت مورد بی توجهی دولت ها  قرار می گیرد .

*اصولا کجای کارمی لنگد؟ قانون یا مدیریت منابع؟

_ نزول کیفیت نظام آموزشی و بی توجهی به شأن معلم چه تبعاتی در جامعه را به همراه خواهد داشت؟ _جایگاه معلم چگونه در نظام آموزشی رفته رفته فراموش و مورد بی  توجهی و بی مهری دولت ها قرار گرفت؟
_ و در پایان آیا حق التدریس، معلم نیست؟! آموزش و پرورش به عنوان بزرگ ترین بخش از بدنه دولت و از مؤثرترین بازوهای اجرایی و در تعریف دقیق تر ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻣﺤﺮﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺸﻮﺭ است که ﻫﺴﺘﻪ ﺍﺻﻠﯽ آن را معلم ﻭ ﻣﺪﯾﺮﺍن تشکیل می دهند.  از اهمیت آن همانا که در قرآن و ﺳﻮﺭﻩ ﺟﻤﻌﻪ خداوند بارک تعالی می فرمایند: ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺑﻌﺜﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﮐﺮﻡ ‏(ﺹ‏) و ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ اﺳﺖ.

*معلم باغبان هر سرزمینی است

در واقع می توان گفت معلم باغبان هر سرزمینی است، ﻫﺮ محصولی ﺩﺭ این سرزمین کاشت، داشت و ﺩﺭﻭ ﺷﻮﺩ، ﺑﺬﺭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﮐﺎﺷﺘﻪ می ﺷﻮﺩ ﻭ سال ها با تلاش، حفظ و با ترویج ‌و ‌توسعه نیروی انسانی متخصص و متعهد برداشت می شود.

 ترس آنجاست باغبان خسته، فرتوت و‌ بی انگیزه باشد ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ مدیر، معلم و ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

اگر معلم ﺑﺎ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ و علاقه ﺑﻪ تولید علم، کشف استعداد و ظرﻓﯿﺖ ها، ایجاد شور و اشتیاق تحصیل و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﺴﻞﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﺍ، ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺩﺭﮎ ﻭ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺑﺎ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻮﻝ و همین طور ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﺩﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ شان تلاش نکند روﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎ ﺩﺭ نسل جدید ﺩﺭﻣﻌﺮﺽ ﭼﺎﻟﺶ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ.

پس ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﮐﺸﻮر برابر است با صرفه جویی ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻋﻈﯿﻤﯽ که در ﺭﻓﻊ ﺁﺳﯿﺐ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻧ ﻬﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ کشور ﻧﻤﺎیان می شود.

ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻌﯿﺸﺘﯽ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ اعم از ﺣﻘﻮﻕ ناکافی وﺗﻮﺭﻡ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺭﺁﻣﺪﻫﺎﯾ ﺸﺎﻥ ﺑﻌﻀﺎً ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻨﺪ ﺷﻐﻠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻮﻕ ﻭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﻣﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﮐﻼﺱﻫﺎﯼ ﺩﺭﺱ و مغموم و مشوش شدن حال باغبانان سرزمین مان را در بر خواهد داشت.

  از دیگر مشکلات اساسی ﻓﺸﺎﺭﯼ است ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺣﻖﺍﻟﺘﺪﺭﯾﺲ ﻭﺍﺭﺩ شد کما اینکه در سفر وزیر آموزش و‌پرورش در روزهای اخیر به خوزستان با موج عظیم مطالبات قبلا رها شده از سمت دولت ها را در پلاکاردها و حنجره ی جوانان معلم را مشاهده کردیم.

از حقوق بسیار پایین گرفته تا اجحافی که در غفلت آموزش و ‌پرورش به این جامعه ی بزرگ توسط مؤسسات خصوصی صورت گرفت و آن ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ بود که ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﻠﻢﻫﺎﯼ ﺣﻖﺍﻟﺘﺪﺭﯾﺲ ﮐﺴﺐ و با حقوق های بسیار ناچیز جبران زحمت نمودند!
حق التدریسانی که مشکل هایی ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺭسمی داشتند و دارند.

ارتقای رتبه و ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﯾﺎﯼ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ و به رسمیت شناختن معلمان حق التدریسی با پرداخت حق بیمه و سایر مزایایی که به نیروهای رسمی باید پرداخت بشود ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﻌﺎﺵ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺸﻮﻧﺪ.

و این مرهون آن است که ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺭﺩﯾﻒ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺰﻧﯿﻢ. بدین گونه یکی از موانع روند توسعه نظام آموزشی و توسعه انسانی برداشته و گامی مهم برای تربیت هر چه بهتر نسل های آینده برداشته ایم.

علی دژمان ۹۸/۰۷/۱۵