چرخه ناکارآمد توسعه نایافتگی شهر اهواز را باید شکست

 تقریبا تمام کارشناسان بر سر این موضوع توافق دارند: "با توجه به شاخصه های موجود، شهر اهواز نه تنها توسعه یافته نیست که در مسیر توسعه هم قرار ندارد."

  برای برون رفت از این چرخه باطل و روزمره باید چاره ای اندیشید. در غیر این صورت، سال ها همچنان می گذرد و فرصت سوزی می شود و مردم شهر همچنان در مشکل ها گرفتار می مانند؟!

 توسعه امری اجتماعی و فرهنگی و جامع است. برای شناخت دقیق موانع توسعه شهر باید کارشناسان مختلف به صورت جامع و دقیق شرایط و عوامل مشکل ساز در مسیر توسعه را شناسایی کنند تا بتوانند برای آینده شهر برنامه ریزی جامع و هوشمند نمایند.

 موانع توسعه شهر اهواز را نمی توان تنها در مقولاتی مانند کمبود بودجه و شرایط اقتصادی خلاصه کرد؛ زیرا در بسیاری از سال ها بودجه های خوبی برای رفع مشکل هایی مانند فاضلاب در اختیار مدیران شهری قرار گرفته، اما نتیجه مطلوبی حاصل نشده است!

 پروژه قطار شهری بیشتر کلان شهرهای کشور به بهره برداری رسیده اما در شهر اهواز زمین گیر شده است و صدها مثال دیگر که نشان می دهد گیر کار مسایل دیگری است.

 لذا برای شناخت دقیق موانع توسعه شهر باید تمامی عوامل تاریخی، اجتماعی، سیاسی و سیاست زدگی، شرایط اقتصادی و فرهنگی و اقلیمی و سیستم های مدیریت و زیست بوم شهری را مورد بررسی قرار داد تا بتوان موانع را واکاوی کرد و شناخت و برای برون رفت از آن ها برنامه ریزی کرد.

متاسفانه در سال های اخیر افراد و دسته ها و گروه هایی عوام زده یا سیاست زده یا بعضا با نیت های خوب و خیر اما ناآگاه نسبت به مسایل شهر و توسعه، تک بعدی و بدون داشتن اطلاعات دقیق و شناخت جامع از اجتماع شهری دست به تحلیل و حرکت هایی زده اند که به جهت دهی و خواسته های غیر مطلوب در شهر منجر شده یا موجب روی کارآمدن افرادی ضعیف و ناکارآمد در حوزه برنامه ریزی و مدیریت شهری شده اند که علاوه بر اینکه نتوانسته اند کاری برای شهر و مردم انجام دهند، برعکس بر حجم مشکل ها افزوده اند!

مسایلی فرهنگی و اجتماعی و ضعف خدمات شهری و بروز پدیده های مختلف یا هزینه کردهای اشتباه از مثال های بارز این شیوه غلط است.

لذا امروز چهره و کالبد و اجتماع شهری اهواز بیمارگونه و فاقد کارکرد صحیح است و این بیماری را در شکل های مختلف مانند محله های کم برخوردار، پدیده دست فروشی، ترافیک و فرهنگ ضعیف شهروندی و چهره پریشان و غیر آرام و نامتعارف شهر می توان مشاهده کرد.

لذا تا عقلا و کنشگران مجرب و متخصص در قالب یک پروژه دقیق- که محوریت آن قطعا حوزه علوم انسانی است- دور هم جمع نشوند و چاره اندیشی و آسیب شناسب نکنند، بعید است شرایط به نحو احسن تغییر یابد.

 چون هیچ امر توسعه ای بدون تفکر و جهت دهی و سازماندهی صحیح میسر نخواهد شد و چرخه های باطل و ناکارآمد قبل به شکل های ملون دیگر بروز خواهند یافت.

تنها راه چاره، شکستن چرخه های باطل گذشته و قرار گرفتن در مسیر صحیح علمی بر اساس یک الگوی موفق ایرانی- اسلامی است.

نوید قائدی/ ۹ تیر ۱۴۰۰