وقتی خبر آمد که  زیارت اهل قبور امکان پذیر شده است، با شوق و ذوق، سری به آرامستان بهشت آباد اهواز زدم.

 از مزار برادر شهیدم آغاز کردم و بعد آز آن به سمت مزار والدینم رفتم و در جوار آن ها سری به قطعه پیشکسوتان ورزش و در بازگشت به نیت زیارت مزار رفیق دوران کودکی و همکار همیشه همراه و همگفتار، زنده یاد آقا "رضا رشیدی نسب" خبرنگار پیشکسوت ورزش از مسیر قطعه هفتاد درحال گام برداشتن به سمت قبرستان قدیم بودم که ذهنم سه پیشکسوت ارزنده و صاحب نام ورزش خوزستان را- که در قطعه هفتاد دفن شده اند- به یاد آورد.

 زنده یاد سرکار خانم پروین رمضانی، زنده یاد قاسم کویتی پور و مرحوم مغفور مهدی امیدوار.

  وقتی بر سر مزار حاج قاسم کویتی پور رسیدم، به یک باره نه تنها از خودم، بلکه از حضورم درفضای  ورزش  خجالت زده و شرمنده شدم.

  افسوس خوردم که ورزش در مسیر ناکجا آبادی قرار گرفته که ارزش و مرام وکرامت اش به تباهی کشیده و عملا در حال بی هویت شدن است و دیگر به هیچ چیز این ورزش فعلی نمی توان دل خوش و امیدوار بود و در ماتم آن باید یک دل سیر گریست!

  باید به حال این ورزش ضد ارزش گریست که اصل و اسب ورزش را حتی از اهالی و پیشکسوتان اش ربودند.

  باید گریست برای جماعتی که در شعار، خود را حامی  پیشکسوتان ورزش می داند ولی خبر ندارند سالگرد وفات فلان کسوت ورزش چه تاریخی است!

 باید به حال ورزش گریست که این همه کانون و پانون و مدعی العموم و کمیته های رنگارنگ شده مثلا پیشکسوتان هیات های ورزشی  دارد، اما دریغ ازتنظیم یک لیست واقعی از نام پیشکسوتان ورزش در قید حیات یا وفات شده اش!

 باید گریست برای آن مدیرانی که در فضای ورزش، خود را نوکر و خادم و کوچک پیشکسوتان ورزش لقب داده اند ولی هنوز نمی‌دانند پیشکسوت ورزش کیست و شرایط پیشکسوت بودن چیست و چه گونه می توان از منزلت و تخصص و تجربه کسوت ورزش برای شکوفایی ورزش بهره برد!

 باید به حال این ورزش گریست که نخستین سالگرد وفات قاسم کویتی پور فرا می رسد اما هیچ کدام  از اهالی ورزش، مدیران ورزش و عالی مقامان همیشه مدعی سند مالکیت کانون های پیشکسوتی خبر ندارند!

 باید به حال این ورزش گریست و یقه جر داد که در نخستین سالگرد یک پیشکسوت علمی ارزشی ورزشی حتا  دریغ از گذاشتن یک شاخه گل یا تمیز کردن سنگ مزار آن!

 باید به حال این ورزش و مظلومیت همه پیشکسوتان ورزش نه تنها  گریست بلکه باید زار زد که مدیران ورزش حاضر به درک پیشکسوتان واقعی ورزش نیستند و برای خود پیشکسوت می سازند!

 لااقل اگر این کاره نیستید که واقعا هم نبوده و نیستید؛ از نوع خدمت رسانی پیشکسوتان استان های شمالی و شرقی یاد بگیرید که چه گونه در این فضای کرونایی از پیشکسوتان خود یاد می کنند.

 ختم کلام: لطفا به سنگ مزار زنده یاد قاسم کویتی پور خوب نگاه کنیم؛ شاید قطره شرمی بر پیشانی حس کنیم...

     ✍ سید مهدی ابوس