تیم فوتبال استقلال خوزستان- که به یک باره در فضای فوتبال خوزستان و کشور، ظهوری سرور انگیز و غرور آفرین داشت- ناگهان از عرش به فرش رسید!

 تیمی تابو شکن که توانست در میان ناباوری غول های فوتبال کشور، باشايستگي بازیکنان و کادر فنی و حمایت بی دریغ تماشاگر مشتاق فوتبال، فاتح قله قهرمانی لیگ برتر شود؛ شوربختانه طبق یک سنت و قانون نانوشته اما اثبات شده در فوتبال خوزستان- که هر تیمی موفق به قهرمانی در فوتبال کشور شود، محکوم به فنا است- شوربختانه به سرنوشت شاهین اهواز پس قهرمانی در جام حذفی کشور و تیم جنوب اهواز بعد از راه یابی به فوتبال آسیا یا سقوط برنامه ریزی شده استقلال اهواز و سقوط ناباورانه فولاد خوزستان بعد از قهرمانی اول و همچنین در اجرای ضرب المثل معروف:"آسیاب به نوبت،" دچار شد!

آری! اين بار نوبت به استقلال خوزستان رسید که نسخه اش پیچیده شود و با سقوط اش، عده ای که برای دیدن این سقوط لحظه شماری می کردند؛ نیش خود را تا بنا گوش باز کردند و نفس راحتی کشیدند!

این سقوط حاصل تلاش دسته جمعی کسانی بود که اجازه ورود نا اهلان را به فوتبال و مدیریت تيمداري دادند و هر نه نه قمری را که می خواست برای خود و دوستانش کسب موقعیت ورزشی و مدیریتی و مبصري و تجربه اندوزی و برند سازی کند، به طریقی وارد حوزه هدایت این تیم کردند و نحوه انتصاب مدیریت و سرمربی و غیره، تبدیل به محله بر و بیا شده بود؛ به طوری که در هفته های پایانی لیگ برتر فوتبال، مربيگري در این تیم به صورت شیفتی شد و برای هر دو بازی یک سرمربی منصوب می شد!

این حکایت غیر قابل انکار و کالبد کرم خورده؛ مدیریت تيمداري فوتبال خوزستان را نشان می داد!  قلم ورزش به رغم تذکر و هشدار نگارشی به نابه سامانی ها و احتمال خطر سقوط، شوربختانه نه گوش شنوایی بود و نه مدیری  حاضر به قبول این هشدار ها!

آن قدر در فضای مدیریت تيمداري فوتبال، باند های مافیایی خارج از استان و درون فوتبال خوزستان با سمت های دهان پر کن اما فاقد تدبیر مدیریت ورزش، میدان دار شده  و تيمداري تبدیل به ملوک الطوایفی شده که دیگر کسی حق نقد و پرسش این که چرا این چنین است و چرا نزول و چرا سقوط را نداشت و کسی هم به عنوان مسوول واقعی- که در معرض دید باشد- وجود نداشت که پاسخ گو باشد!

سرانجام آن نوع مدیریت، عاقبت اش این شد که شاهدش هستیم؛ تیمی که خود را به عنوان یک برند موفقیت سرور انگیز فوتبال مطرح کرده بود، در گرد باد بی تخصصی و بی تدبیری راهی نا کجا آباد شد!

به راستی فوتبال خوزستان و اهالي اش تا کی باید شاهد این چنین سقوط سرمایه های خود باشند؟!

این فوتبال بخت برگشته- که خود منبع معادن بکر استعداد های درخشان و مدیران با تدبیر و صاحب نظر و کاربلد و توانا است- تا کی باید گرفتار سقوط های تحمیلی مدیران بی تدبیر باشد؟!

 آیا وقت آن نرسیده که جلوی این سیل ویرانگر بی تدبیری مدیریت تيمداري فوتبال، سیل بندی ساخت تا بیش از این شاهد به تاراج رفتن سرمایه های ورزشی استان نباشیم؟!

آقایان! این فوتبال- که اینک شاهدش هستیم- همانند عروس بزک شده است! این فوتبال، نه رضایت بخش است، نه سالم و نه کسی از آن به عنوان یک رشته ورزشی سرگرم کننده لذت می برد.

این فوتبال در مسیر عقده گشایی و ترویج نفرت آفرینی و اهانت و تضعیف و تخریب مرام ارزشی ورزش قرار گرفته و اگر به فکر مدیریت تيمداري آن نباشیم؛ مطمین باشید در فصل پیش رو، دیگر نمایندگان فوتبال استان هم در سراشیبی سقوط قرار خواهند گرفت. فوتبال و مديريت تيمداري آن نیاز مند تدبیر و حمایت است و بیش از این کم  توجهی و تفکر سیاسی و باندي جایز نیست.

باور کنید قلم ورزش واقعیت های به عمد پنهان شده را متذکر شد. باید همانند فصل گذشته لیگ برتر، هوشیار بود تا برای تیم های خوزستانی خیلی زود دیر نشود...

  سید مهدی ابوس