در خبرها آمده است:"دکتر مسعود پزشکیان رییس‌جمهور در تماس تلفنی با استاندار خوزستان جویای آخرین وضعیت مناطق زلزله‌زده شد و بر ضرورت رسیدگی سریع به وضعیت زلزله‌زدگان تأکید کرد."

*دلواپس زاده اهوازی: از اینکه جناب رییس جمهور از شنا در دریای مسایل، مشاکل و معاضل جاری و ساری بیرون آمده و توانسته تماس تلفنی یا موبایلی بگیرد و جویای احوال زلزله زدگان شود و سپس بر ضرورت رسیدگی سریع به وضعیت زلزله‌زدگان تأکید کند بسیار مسروریم و سپاسگزاری می کنیم.

ولی در حقیقت نمی دانیم با چه زبانی (لری، بختیاری، انگلیسی، عربی فارسی یا پارسی) از رییس جمهور نازنین مان قدردانی کنیم که شایسته اش باشد...

بی گمان اگر ایشان بر لزوم رسیدگی به آسیب‌دیدگان تأکید ویژه به جناب استاندار نمی کردند معلوم نبود وضعیت این رسیدگی ها چه گونه می شد!!
البته نماینده مردم مسجدسلیمان هم در خبری با اشاره به زلزله اخیر در مسجدسلیمان و بخش گلگیر، گفته است: "رییس جمهور در اولین فرصت به منطقه خواهد آمد و از نزدیک ابعاد حادثه را بازدید خواهد کرد."

بسیار هم نیکوست. بازدید از ابغاد حادثه، خوراک رییس جمهور است. هم پزشکیان است و هم پزشک و به راختی- حتا راخت تر از نوشیدن یک لیوان آب خنک- می تواند ابعاد حادثه را کالبد شکافی کند و بودجه ای هم دز نظر بگیرد.

البته مسجدسلیمانی ها کمبود آب آشامیدنی دارند و مانند پایتخت و بسیاری از از شهرهای کشورمان از نعمت داشتن آب جاری ۲۴ ساعته برخوردار نشده اند و بهتر است همراهان رییس جمهور و حتا لشکر خبرنگاران تهرانی با خود قمقمه یا بطری آب سرد بیاورند که مشکلی پیش نیاید!

یادآوری می کنیم: ما مردمان مسجدسلیمان و بخش گلگیر و حتا شهر هفتکل- که تنها یک بار اسمی از آن در خبرها دیده ایم و انگاری وجود داخلی و خارجی ندارد- اصلن و ابدن راضی نمی شویم جناب پزشکیان شال و کلاه کند و با هیات همراه و صرف کلی هزینه بیاید و جویای احوال زلزله زدگان و وضعیت مناطق آسیب دیده شوند؛ در حالی که هم می تواند با خوانش خبرها و گزارش ها در خبرگزاری ها ازجمله خبرگزاری دولت و نیز فضای مجازی (اگر قندشکن داشته باشند) و دریافت گزارش از وضعیت زمین لرزه و زلزله زدگان در خوزستان به ویژه شهرهای آسیب دیده همچون دیگر رییسان جمهور بتواند به خوبی شعارها و عده های اساسی خود را سر دهند.

ناگفته نماند: گوش های مردم ما خوش‌بختانه همیشه گشوده است و از شنیدن یا دیدن این امور مهم دلگرم می شوند و کلن مسایل و مشاکل موجود و پنهان را فراموش می کنند چرا که  باور دارند شعر: "نخود نخود هر که رود خانه‌ی خود" همیشه حرف نخست و پایانی را در امور می زند!