چند روز پیش همراه مدیرکل و معاون فرهنگ خوزستان، استاد "فرشاد بهمن" مدیرعامل خانه مطبوعات و رسانه ها و استاد "حسن فارسی زاده" پیشکسوت مطبوعات و شماری از رسانه نگاران، رفتیم منزل استاد "سیدعیدی محمد هاشمی" از پیشکسوتان مطبوعات خوزستان و کشور و دیداری تازه کردیم و به دهه های گذشته هم باز گشتیم...

پیش از این دیدار برای هماهنگی؛ محل قرارمان کیان آباد اهواز "پارک فردوس" تعیین شد که هنگام دیدار با آقای هاشمی جمع مان جمع و جور باشد.

استادان "سعید سعودی" و "سیدمهدی ابوس" از پیشکسوتان رسانه زودتر از زمان تعیین شده  وارد پارک فردوس شدند.

از آنجا که شیخ سعودی در سیمای خوزستان به ویژه در صدا فعالیت دارد، چهره شناخته شده ای است و علاقه مندان زیادی دارد.

نگارنده هم که همیشه ماست اش شیرین است و در خواب و رویا در پی سوژه می دود، دشمنانی دارد که به آنها می بالد!

تا وارد پارک شدم خود را در دریای سوژه ها دیدم که دارم غرق می شوم! با دیدن دوستان قدیمی و همکاران به خود آمدم و پیش از آن که به همراه دیگر عزیزانی که در راه آمدن بودند به طرف خانه استاد هاشمی برویم با شیخ سعید سعودی و سیدمهدی ابوس؛ گشتی در پارک زدیم و سپس قلمی که فکر کنم اگر بخوانید وقت مطلای تان مفرغ نخواهد شد!

نوجوانانی را که در نگاره بالا می بینید، اهوازی هستند. در منازل اطراف پارک فردوس در خیابان ۲۵ کیان آباد سکونت دارند و از ساعت ۶ پسین ۱۶ اردی بهشت ۱۴۰۳ بازی گل کوچک خود را در چمن بهتر از چمن ورزشگاه غدیر اهواز آغاز کردند. این بازی‌گوشان با دیدن استاد شیخ "سعودی" گزارشگر ورزشی صدا و سیمای خوزستان، بازی فوتبال را رها کردند و آمدند که شاید تصویرشان از سیما پخش شود؛ غافل از این که شیخ سعودی آمده بود تا برای رادیو اهواز گزارشی از مشکل ها از جمله کمبود امکانات پارک تهیه کند.

نگارنده به بچه ها قول داد که با درج عکس شان در سایت خبری خود، از کمبودهای پارک و خواسته های شان بنویسد که همه آن ها با صدای بلند از شهردار منطقه دو کلی تشکر و سپاسگزاری کردند که در حقیقت نمی دانیم با چه زبان یا گویش یا لهجه ای از جناب شهردار و دیگر مسوولان این شهرداری قدردانی کنیم که شایسته آن ها باشد!

البته چند دقیقه ای که در پارک بودیم مشام مان بوی فاضلاب گرفت و توان مان داشت بی تاب می شود ولی بچه ها بی خیال بودند! چرا که چند سالی است که به بوی فاضلاب عادت کرده اند و این موضوع نشان می دهد که شهرداری منطقه دو اهواز به عمد در راه رفع این "بو" کاری انجام نداده تا قوای بدنی و حواس پنجگانه شهروندان به ویژه کودکان و نوجوانان را تقویت کند که دیگر از هیچ بوی بدی ناراحت نشوند که با چشم خود دیدم که جانم می رود، ببخشید، موفق شده است!

شهروند دیگری که در حال ورزش بود به ناچار از حرکات موزون خود دست کشید و شروع به تعریف و تمجید از مسوولان شهرداری و آبفا اهواز کرد و تایری را نشان مان داد که به جای دریچه فاضلاب در وسط خیابان جا خوش کرده بود!

او گفت: فکر نکنید که این کار به ضعف شهرداری یا آبفا برمی گردد که از عمد این کار شده تا از سرعت خودروها در این پارک که بچه های زیادی را در خود جای داده و می دهد جلوگیری کند که خدای ناکرده حادثه ای رخ ندهد!

البته به گفته یکی از خانم های ورزشکار، پارک توالت یا دستشویی یا دبلیوسی یا مستراح هم نداشت که باز می توان نتیجه گرفت نساختن توالت در پارک نه به خاطر نداشتن بودجه است- که فقط منطقه تجاری کیان پارس می تواند کل بودجه شهرداری اهواز را تامین کند نه فقط بودجه شهرداری منطقه دو!- که نبود توالت در پارک برای تقویت دستگاه گوارش از جمله مثانه و روده های شهروندان است نه چیز دیگر!!

همچنین پارک فردوس، محلی برای فواره دارد اما تاکنون شهروندان رنگ فواره را ندیده اند؛ اما باز راضی بودند چون اعتقاد داشتند که ممکن است با رفتن در وادی و نیز عمق و سطح رنگین کمانی فواره ها هم خود را فراموش کنند و هم بچه هایی را که همراه آورده اند و در نتیجه خدای ناکرده حادثه ای رخ دهد!!

از سوی دیگر چند بانوی بازنشسته و خانه دار از وسایل ورزشی که در آخر پارک و در جای تاریک قرار گرفته بودند ابراز خوش حالی کردند(!) و به استاد "سعودی" گفتند: این کار در حقیقت استقامت و دل و جرات ما را نشان می دهد وگرنه روشن کردن چند لامپ کم مصرف که برای شهرداری یا برق اهواز کاری ندارد؛ اما این عزیزان می خواهند ما را شیر زن بار بیاورند که البته ما دیگر عمر خود را کرده ایم و داریم روی فرزندان و نوه های مان کار می کنیم که مثل خودمان شیر باشند نه ماست!!

البته این شمار بانو که می دیدند ما مرتب بینی خود را لمس می کنیم و از بوی ناخوشایندی که فضای پارک و حتا خانه های اطراف را هم در برگفته بود در عذاب هستیم؛ مکانی را که وسایل بازی کودکان را در برگرفته بود نشان مان دادند و گفتند: این بو از دل همین زمینی که وسایل بازی کودکان را در آغوش دارد، می آید؛ ولی چون بینی و مشام شما به آن عادت ندارد کمی تا قسمتی اذیت می شوید اما لازم است که روزی ده پانزده دقیقه به این پارک بیایید و سر خود را یک جوری گرم کنید تا کم کم به بوی فاضلاب عادت کنید و قوای جسمانی و حواث پنجگانه تان هم تقویت شود!!

در یک گوشه دیگر از همین پارک دو انسان فهیم و خوش صحبت در حالی که دو طرف میز شطرنج- البته بدون داشتن مهره که بازی کنند- نشسته بودند و داشتند با گزارشگر ورزشی صدا و سیمای مرکز خوزستان صحبت می کردند. آن ها به روشنی گفتند: ما هیچ بوی ناخوشایندی در پارک حس نمی کنیم؛ چرا که اعضا و جوارح مان، خود را با این بو هماهنگ کرده است. شما هم اگر می خواهید استقامت جسم و روح خود را بالا ببرید باید چند ماهی در این جا رفت و آمد کنید تا بدن تان رنگ و بوی اینجا را بگیرد و بعد با خیال راحت در اینجا بنشینید و گذر عمر ببینید!

نگارنده با توضیح مستند، مستدل و روشن شهروندان ساکن در اطراف و اکناف پارک فردوس- که چند تابلوی آن هم به گمانم ثبت ملی شده باشند؛ چرا که دو سه واژه یکی از تابلوهای آن، مانند پرندگان پریده و کوچ کرده بودند- دریافتم که "فردوس" در حقیقت پارکی است برای تقویت قوای جسمانی و روحی شهروندان ساکن در این منطقه و کمبودهای آن هم بی علت نبوده و نیست و لازم است از همین تریبون نه تنها از شهردار منطقه دو و شهردار کلان شهر اهواز که از همه مسوولان خوزستان و حتا کشور تشکر و سپاسگزاری کنیم که از هیچ و پوچ و تنها با بوی فاضلاب توانستند هم در تقویت و بالابردن توان جسمانی و روحی شهروندان نقش آفرینی کنند؛ هم به جای مصرف خوراکی ها و مواد غذایی هم چون: "کرفس، انجیر، سیر و تخم مرغ" که پولکی هستند تنها و بدون هزینه، آن هم با بوییدن در چنین پارک هایی، قوای جسمی شهروندان را بالا ببرند! آفرین به این فکرهای فرابکر!

نگارنده از همین تریبون از مسوولان خوزستان و کشور درخواست می کنم بدون توجه به این بیت حضرت حافظ: "... من مَلَک بودم و فردوسِ بَرین جایَم بود/ آدم آورد در این دیرِ کیان آبادم...!" به گونه ای در تشویق و تکریم چنین شهردارانی- که توانستند حس بویایی شهروندان را مطابق میل شان بالا ببرند- بکوشند که درخور شان و جایگاه آن ها باشد!!

* حبیب خبر- صاف صادق اهوازی