درون سفره اش نانِ فرنگی!!

 وَ چایش توی لیوانِ فرنگی!

 شبی در مسجدی بود و به من گفت:

 مسلمان هم مسلمانِ فرنگی!

 سواری می دهد هر جا که باشد!

 ولی در زیرِ پالانِ فرنگی!!

 بدش می آید از « طهران » و « تهران »

 شده خواهانِ « tehrane » فرنگی!!

 « شوگر مامی » جدیدن مُد شد و او

 شده مجذوبِ مامانِ فرنگی!!

 « صداقت » را نمیخواهد ولیکن

 شده مسحورِ چاخانِ فرنگی!

 نه « جانِ مادر » و نه « دستِ عباس »

 قسم خوردش به قرآن فرنگی!

 کند تعریف هرجا می نشیند

 ز هر آشوب و بحرانِ فرنگی!

 به جای نام استانِ خراسان!

 دلش میخواست استانِ فرنگی!!

 شبی با ژست در یک کافه ای گفت:

 هوس کردم فسنجانِ فرنگی!

 سپس رفتیم با هم قهوه خانه

 سفارش داد قلیانِ فرنگی!!

 سوهان از قم گرفتیم و نخوردش!

 بجایش خورد سوهانِ فرنگی!

 برایش زشت؛ باران های اینجا!

 ولی زیباست باران فرنگی!

 مخالف گشته با سردارِ ملی!

 ولی سربازِ هر خان فرنگی!

 اگرچه عشق « ایران » است اما

 شده خواهانِ ایرانِ فرنگی!

 شاعر : امیرحسین خوش حال