اهواز- حبیب خبر: بعضی وقت ها هم شعار:"هرگز نشه فراموش برق اضافه خاموش" خوب نیست و کاربرد درستی ندارد. به ویژه اگر مربوط بشود به سطح خیابان یا کوچه پس کوچه های تاریک کلان روستای اهواز که اشتباهی اسم اش در میان کلان شهرها بُر خورده است!

یک شهروند اهوازی که گاهی شب ها در پیاده رو جاده ساحلی شرق کارون پیاده روی می کند اما در حقیقت شام سنگین خورده شده را هضم می کند، تماس گرفت و از سرقت نرده های حفاظتی رودخانه کارون- آن هم در جلوی چشم خود- خبر داد و درخواست کرد این موضوع را از طرق مختلف اطلاع رسانی کنیم شاید مسوولان مربوط اقدام های بازدارنده را به عمل آوردند.

وی در تشریح حادثه این موضوع گفت: "در حال قدم زدن بودم که دیدم جوانی با پا به نرده های حفاظتی نصب شده در کنار کارون می زند تا کنده شوند و بعد آن ها را با خود ببرد! اما تا فریاد کشیدم که چه می کنی؟! اول جا خورد و بعد گفت : دارم کار می کنم. مگر نگفته اند کار سرمایه جاودانی است؟ منم به اشتغالزایی می کنم!"

دوباره فریاد زدم: "آسیب به اموال عمومی هم شد اشتغالزایی؟! وایسا که اومدم. اما جوان نمی دانم دوپا از کجا قرض کرد که با دوپای خود که شدند چهارپا! فرار کرد و از دیده پنهان شد!"

وی بار دیگر از ما خواست مسوولان مربوط را در جریان بگذاریم که کلان روستا، ببخشید، کلان شهر را از دایره خاموشی بیرون آورند تا برخی نتوانند به اموال عمومی آسیب بزنند.

 وی در پایان گفت: بنویس:" نرده های حفاظتی رودخانه کارون حدفاصل پل سیاه تا هتل پارس، جاده ساحل شرقی کارون (پشت بیمارستان امام خمینی) در حوزه شهرداری منطقه یک به علت خاموشی شبانه و حراست نشدن از اموال عمومی شبانه به سرقت می رود."

البته ما عقیده نداریم که برخی شبانه نرده های حفاظتی رودخانه کارون را به سرقت می برند! به احتمال قوی جوانی که این شهروند اهوازی دیده می خواسته ورزش کند و قدرت و سرعت پاهایش را اندازه گیری کند یا این که کفش هایش گلی شده بودند و داشته گل ها را با استفاده از نرده ها از کفش هایش پاک می کرده است! درست نیست هرچیزی را در ظاهر دیدیم فکر بد کنیم!

لااقل نیمه پر لیوان را هم ببینیم. شاید هم می خواسته ببیند اگر نرده ها سفت نیستند برود و سیمان بیاورد و آن ها محکم کند که با باد و باران و سیلاب از جا کنده نشوند!!

به هر روی، از همین تریبون به اطلاعات و کیهان این شهروند اهوازی می رسانیم که دیدگاه شان را درباره سرقت قبول نداریم و گله شان را درج نمی کنیم و قاطعانه می سراییم: هیچ بنی و بشری نه تنها در استان خودمان که حتا در استان های دیگر هم دست به  سرقت نمی زند و همه جا امن و امان است و من چه خوش حالم؛ شما هم خوش حال باشید؛ کی به کیه!