حبیب خبر:

مهم نیست که زنده یاد "مرتضی دهداری" را از دهه ۶۰ می شناسیم. مهم این است که برای دهداری و دهداری ها چه کرده ایم؟ نگارنده که هیچ کاری نکرده ام و از این بابت شرمنده او خانواده اش هستم. تاریخ آشنایی و دوستی مان به زمان جنگ عراق علیه ایران برمی گردد. بسیار فعال بود و خبرهای نابش خبرگزاری پارس(ایرنا) و صدا و سیما و روزنامه ها را تغذیه می کرد.

مرتضی ساده زیست بود و پرکار و در انجام کار هم عجول. هیچ گاه در سخن گفتن کم نمی آورد. عاشق کار عکاسی و خبرنگاری بود.

گاهی روزنامه اطلاعات می آمد و می نشستیم و با هم صحبت می کردیم و کمی هم می گفتیم و می خندیدیم! خوش رو بود و خودمانی و دلی همچون آیینه و نگاهی آفتابی داشت.

زمستان ۱۳۹۸ در جشنواره مطبوعات و رسانه اروند آخرین باری بود که دیدمش. در تالار نشسته بودم و داشتم با کنار دستی ام صحبت می کردم که یکی آمد و صورتم را بوسید. نگاه کردم و "مرتضی" را دیدم با چهره ای خندان- که کمی هم شکسته شده بود- گفت: "کجایی حبیب. نه پیداته!"

یادش به خیر؛ چه شبی بود آن شب. گفت که میان آبادان و شیراز در رفت و آمد است! بعد از آن سال دیگر ندیدمش و تنها چند بار با هم تلفنی حرف زدیم. از رمانه دل پر دردی داشت...

آی... روزگار! داغم سی رفتن دهداری و دهداری ها! خدایت بیامرزاد مرتضی جان. روحت شاد و یادت تا ابد در دل های مان سبز باد.

*****

پیام تسلیت استاندار خوزستان در پی درگذشت عکاس پیشکسوت استان

استاندار خوزستان درگذشت زنده‌یاد مرتضی دهداری از پیشکسوتان مطبوعات استان را تسلیت گفت.

متن پیام "سید محمدرضا موالی‌زاده" به این شرح است:

انالله و انا الیه راجعون

خبر درگذشت زنده مرتضی دهداری، فعال رسانه ای و عکاس صاحب نام در جبهه های حق علیه باطل، پس از یک دوره بیماری سخت را با تأثر عمیق دریافت کردم.

مرحوم دهداری با ثبت لحظات نابی از دفاع مقدس و ارایه ی قاب هایی ماندگار از شکوه ِ حماسه نقشی خوش از خویش در عرصه رسانه به یادگار گذاشت.

با آرزوی صبر و سلامتی برای بازماندگان و خانواده ی شریفِ رسانه ی استان، امیدواریم در جوار صالحان و نیکان در سرای ابدی مأوا گیرد.
روحش شاد و یادش گرامی باد

سید محمدرضا موالی زاده- استاندار خوزستان

گفتنی است: زنده یاد مرتضی دهداری عکاس جبهه و جنگ، سال ۱۳۳۴ در آبادان متولد شد؛ ۳۵ سال عکاسی در کارنامه کاری او و حضورش در وادی جنگ از دوران کودکی با خرید یک دوربین کوچک ۱۱۰ عکاسی آغاز شد. آن دوربین کوچک از مرتضی عکاسی پرپیشینه ساخت به طوری که برخی به او مستندسازترین عکاس جهان می‌گفتند.

دهداری برای مدتی نیز سرپرستی روزنامه های اطلاعات، سلام و جهان اسلام را در خوزستان را بر عهده داشت.

*****

پیام تسلیت مدیرکل فرهنگ خوزستان در پی درگذشت مرتضی دهداری

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان درگذشت زنده‌یاد مرتضی دهداری از رسانه نگاران و عکاسان پیشکسوت مطبوعات استان را تسلیت گفت.

در پیام "مجید منادی" آمده است: خبر درگذشت مرتضی دهداری، فعال رسانه ای استان و عکاس جبهه‌های حق علیه باطل موجب تاسف و تأثر شد.
بی‌تردید آثار فاخر و کم‌نظیر مرحوم دهداری در جبهه های جنگ، در حافظه ها تا همیشه ایام، ستودنی و ماندگار خواهد ماند.

اینجانب ضمن تسلیت به خانواده گرامی وی، اصحاب رسانه، به‌ویژه عکاسان مطبوعاتی، از خداوند متعال برای او رحمت واسعه و برای بازماندگان، صبر و سلامتی مسالت دارم.

*****

پیام تسلیت معاون فرماندهی انتظامی خوزستان در پی درگذشت عکاس پیشکسوت استان

معاون فرهنگی و اجتماعی فرماندهی انتظامی استان خوزستان در پیامی درگذشت عکاس و خبرنگار پیشکسوت زنده یاد "مرتضی دهداری "را به خانواده ایشان تسلیت گفت.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری پلیس، متن پیام سرهنگ دکتر حکیم عبداللهی به شرح زیر است:

انا لله و انا الیه راجعون

خانواده محترم زنده یاد "دهداری" خبر درگذشت عکاس و خبرنگار عزیز دفاع مقدس و پیشکسوت رسانه "مرتضی دهداری" موجب تأثر و اندوه فراوان شد.

ایشان نمونه ای بارز سرمایه ای فرهنگی و از جمله عکاسان باپیشینه مطبوعات استان بودند.

برخود لازم می دانم این ضایعه غمبار را خدمت خانواده ، همکاران و اصحاب خبر و مطبوعات استان تسلیت و تعزیت گفته و از درگاه خداوند متعال برای آن عزیز از دست رفته، رحمت واسعه الهی و برای بازماندگان محترم صبر و شکیبایی و سلامت عاجل مسألت دارم.

سرهنگ دکتر حکیم عبداللهی

معاون فرهنگی و اجتماعی فرماندهی انتظامی خوزستان

*****

پیام تسلیت مسوول بسیج رسانه خوزستان در پی درگذشت خبرنگار و عکاس دفاع مقدس

مسوول بسیج رسانه خوزستان در پیامی درگذشت مرتضی دهداری روزنامه‌نگار و عکاس پیشکسوت رسانه و دفاع مقدس را تسلیت گفت.

به گزارش حبیب خبر، در پیام تسلیت "سجاد بهمئی" آمده است:

انا لله و‌ انا الیه راجعون

خبر درگذشت زنده‌یاد مرتضی دهداری روزنامه‌نگار پیشکسوت و عکاس دغدغه‌مند دفاع مقدس، موجب تاثر شد.

درگذشت این روزنامه‌نگار پیشکسوت را به اصحاب ارجمند رسانه و خانواده محترم ایشان تسلیت گفته و از درگاه خداوند متعال برای ان مرحوم رحمت واسعه الهی و برای بازماندگان صبر و اجر خواستاریم.

سازمان بسیج رسانه استان خوزستان

*****

پیام خانه مطبوعات خوزستان در پی درگذشت مرتضی دهداری

بسم الله الرحمن الرحیم

با نهایت تأسف و تأثر درگذشت جانسوز همکار ارجمند و یادگار هشت سال دفاع مقدس، زنده یاد مرتضی دهداری را به خانواده محترم ایشان، جامعه رسانه‌ای استان خوزستان تسلیت عرض می‌نماییم.

مرحوم دهداری، عکاسی متعهد و دلسوزی بود که با ثبت تصاویر ماندگار از دوران دفاع مقدس، یاد و خاطره رشادت‌های رزمندگان اسلام را برای نسل‌های آینده به ارمغان گذاشت. آثار ارزشمند ایشان، گنجینه‌ای گران‌بها از رشادت‌ها و ایثارگری‌های دوران دفاع مقدس است که همواره مورد احترام و تقدیر خواهد بود.

خانه مطبوعات استان خوزستان فقدان این هنرمند گرانقدر را به جامعه رسانه‌ای استان و به‌ویژه خانواده محترم ایشان تسلیت عرض می کند، از درگاه خداوند متعال برای آن مرحوم غفران الهی و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسالت دارد.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

*****

خبرنگار عکاسی که سال ۶۵ نشان لياقت گرفت

مرتضي دهداري خبرنگار و عکاس برجسته خوزستاني دوران دفاع مقدس به ديار باقي شتافت

مرتضي دهداري، خبرنگار و عکاس برجسته خوزستاني که در دوران دفاع مقدس لحظات نابي را به ثبت رساند، پس ازتحمل يک دوره بيماري در شب مبعث رسول اکرم (ص) دعوت حق را لبيک گفت و به ديار باقي شتافت.

او با تلاش‌هاي خستگي‌ناپذير خود نقشي ارزشمنددر مستندسازي يکي از حساس‌ترين مقاطع تاريخ معاصر ايران ايفا کرد.

مرتضي دهداري انساني وارسته بود که قلم و دوربينش روايتگر حقيقت، مقاومت و ايثار ملت ايران و آثار ارزشمندش آينه‌اي براي بازتاب روح بلند و مقاومت و صلابت مردمان خوزستان بوده است.

زنده‌ياد مرتضي دهداري در دوران جنگ تحميلي، سال ها مسئوليت دفتر سرپرستي روزنامه جمهوري اسلامي در خوزستان را برعهده داشت و با ارسال اخبار و عکس‌هاي تاريخي، توانست حماسه رزمندگان اسلام را به ثبت برساند و در صفحات اين روزنامه ماندگار کند.

او در هشت سال حضور در جبهه‌هاي نـور و مقاومت به‌عنوان عکاس دفاع مـــقدس، لحظات ماندگاري از ايثار و شجاعت فرزندان اين سرزمين را ثبـت کرد و نقشي ماندگار از خود به يادگار گذاشت.

زنده‌ياد مرتضي دهداري سال 1334 در آبادان متولد شد. 35 سال عکاسي در کارنامه کاري وي و حضورش در وادي جنگ از دوران کودکي با خريد يک دوربين کوچک 110 عکاسي آغاز شد،آن دوربين کوچک از مرتضي دهداري عکاسي پرسابقه ساخت به طوري که برخي به او مستندسازترين عکاس جهان مي‌گفتند.

دهداري در خاطراتش مي گويد: از دوران کودکي با خريد يک دوربين 110 عکاسي را شروع کردم و بعد از ورود به عرصه رسانه و آغاز کار در روزنامه جمهوري اسلامي کار را به شکل جدي پيگيري کردم مدتي بعد با شروع جنگ تحميلي، عکاسي در جبهه و جنگ را در کنار رزمندگان ادامه دادم.

از سال 59 که عکاس جبهه شدم بيشتر عمليات‌ها را با رزمندگان همراهي مي‌کردم، به طوري که مي‌توانم بگويم همه عمليات‌هاي جنوب و برخي از عمليات‌هاي غرب را عکس‌برداري کرده ام، عکس بسياري از رزمندگاني که در عمليات‌هاي مختلف شهيد شدند را در کارنامه کاري خود ثبت کرده‌ام.صبح‌ها ثبت‌کننده ريز و درشت وقايع بودم و شب‌ها را در کنار رزمندگان در سنگرها به صبح مي‌رساندم.

کسب نشان لياقت جنگ در سال ۶۵ کسب تقديرهايي از جانب رهبري، تقدير در جشنواره فيلم‌هاي آموزشي دانشگاه شهيد چمران، کسب رتبه‌هاي بسياري در جشنواره‌ها و نيز به عنوان مستند ساز‌ترين عکاس جهان از جمله افتخارات است ولي او مي گفت به شخصه بهترين افتخارم را خدمت به رزمندگان مي‌دانم.

روزنامه جمهوري اسلامي درگذشت مرتضي دهداري خبرنگار و عکاس برجسته خوزستاني و همکار سابق و پرتلاش خود در دوران جنگ دراستان خوزستان را به خانواده محترم اين همکار عزیز و جامعه مطبوعاتي کشور تسليت گفته و براي آن مرحوم غفران الهي و براي بازماندگان صبر و اجر از خداي متعال مسالت دارد.

*ابراهیم افتخار

*****
در سوگ مرتضی دهداری؛ اسوه تلاش و پشتکار

گاهی رفتن یک انسان نه‌تنها دل‌های نزدیکان، بلکه روح یک جامعه را به سوگ می‌نشاند.

خبر ناگهانی درگذشت استاد "مرتضی دهداری"، روزنامه‌نگار، عکاس و هنرمند پیشکسوت، از آن خبرهایی بود که نه تنها برای خانواده او، بلکه برای دنیای رسانه، هنر و دوستداران فرهنگ سنگین و غم‌انگیز بود.

این مرد بزرگ، نمادی از تلاش، پشتکار و عشق به کار بود که نبودش، جای خالی بزرگی در این عرصه برجای خواهد گذاشت.

آشنایی من با استاد دهداری به سال‌های پرشور دهه هفتاد بازمی‌گردد. آن زمان، دانشجویی پرشور در دانشگاه شهید چمران بودم و به همراه جمعی از دوستان، در انجمن‌های ادبی فعالیت می‌کردیم.

آنجا بود که چهره گرم و صمیمی استاد را برای نخستین بار دیدم. شخصیت او از همان ابتدا تأثیر عمیقی بر من گذاشت. آثار ما و دیگر دوستان، با تلاش‌های او و دیگر پیشکسوتان، در نشریات منتشر می‌شد و به ما جوانان انگیزه‌ای مضاعف برای ادامه مسیر می‌داد.

استاد دهداری از بازماندگان نسل طلایی دوران دفاع مقدس بود. او، در کنار افرادی چون حبیب‌الله بهرامی و حاج سردار، نمونه‌ای از انسان‌هایی بود که با اندیشه‌های بلند و اراده‌های قوی، تجربیات دوران جنگ را به عرصه فرهنگ و هنر منتقل کردند. اما او تنها یک خاطره‌نگار نبود؛ او هنرمندی بود که از لنز دوربین خود، زندگی را با تمام زیبایی‌ها و دشواری‌هایش به تصویر می‌کشید.

زمانی که وارد دنیای حرفه‌ای رسانه شدم، رابطه‌ام با استاد عمق بیشتری پیدا کرد. نگاه تیزبین او در روزنامه‌نگاری و هنر عکاسی، راهنمای بسیاری از ما بود. او در حوزه فیلم و مستند، نه‌تنها آگاهی و دانش وسیعی داشت، بلکه نگاهی انسانی و خلاقانه به این عرصه داشت. هر بار که به او رجوع می‌کردم، نه فقط توصیه‌های حرفه‌ای، بلکه شور و شوقی تازه برای ادامه راه دریافت می‌کردم.

هرچند در سال‌های بعد، استاد برای مدتی در شیراز مستقر شد و دیدارهای مان کمتر شد، اما هر بار که فرصتی برای دیدار او پیش می‌آمد، همان انرژی مثبت، خنده‌های گرم و سخنان دلگرم‌کننده‌اش ما را به وجد می‌آورد. او از معدود انسان‌هایی بود که در هر لحظه از زندگی، شور زندگی را نه‌تنها در خود، بلکه در اطرافیانش جاری می‌ساخت.

زحمات او برای روزنامه اطلاعات، از آن دوران که دفتر این روزنامه در مرکز شهر قرار داشت تا زمانی که ساختمان خیابان مهین تهیه شد، نشان‌دهنده تعهد و عشق بی‌پایان او به کارش بود.

او نه‌تنها در قامت یک روزنامه‌نگار و عکاس، بلکه در نقش یک معلم و مشوق، نقشی بی‌همتایی در ارتقای رسانه‌های محلی و ملی داشت.

امروز، در غیاب این شخصیت برجسته، دل‌های ما سوگوار است. اما یاد او، آثارش و خاطرات گرانبهایی که از او به جا مانده است، برای همیشه در ذهن ما جاودانه خواهد ماند. روح این هنرمند، عکاس و روزنامه‌نگار پیشکسوت قرین رحمت الهی باد.

*منوچهر برون

*****

ارزش دهداری ها را پیش از رفتن بدانیم

برخی انسان‌ها را تنها پس از نبودشان درمی‌یابیم که چه خدمات ارزنده‌ای به جامعه و کشور ارایه کرده‌اند؛ بی‌آن که کوچک‌ترین چشم‌داشتی داشته باشند.

مرحوم دهداری نیز از همان انسان‌های فرهیخته‌ای بود که با وجود کارنامه‌ای درخشان، هیچ‌گاه ادعایی نسبت به عملکرد خود نداشت. برخورد گرم، ساده و صمیمانه‌اش به گونه‌ای بود که هر کسی حتی در نخستین دیدار، احساس می‌کرد سال‌ها او را می‌شناسد.

آشنایی من با مرحوم دهداری به اواخر دوران استانداری آقای حجازی بازمی‌گردد. او در آن زمان نیز در جلسات استانداری حضور فعال و تاثیرگذاری داشت. در دوران استانداری آقای مقتدایی فعالیت‌های ایشان پررنگ‌تر شد و مورد احترام و تکریم قرار گرفت. اما پس از شریعتی، حضور مرحوم دهداری کمرنگ شد؛ البته این اتفاق برای بسیاری از فعالان رسانه‌ای در آن دوره رخ داد.

و امروز، خبر تأسف‌بار درگذشت این انسان وارسته، ما را در غمی عمیق فرو برد.

شایسته بود که خانه مطبوعات در زمان حیات مرحوم دهداری، یادواره‌ای برای قدردانی از خدمات و زحمات او برگزار می‌کرد. اما افسوس که همچون بسیاری از کارها، این فرصت از دست رفت. به قول قیصر امین‌پور: "چه زود دیر می‌شود."

*علی کایدانی

*****

یک سر داشت و هزار سودا

این بار نوبت مرتضی شد که دیگر نداشته باشیم اش؛ همانی که یکجا نشستن را بلد نبود و حسابی پرکار بود.

همانی که یک سر داشت و هزار سودا.

دایم در حال تردد میان اهواز، آبادان و شیراز بود تا هم هوای مادر پیرش را داشته باشد، هم به خانواده و دخترش که در شیراز تحصیل می کرد برسد و هم به کار حرفه ای اش آسیبی وارد نشود.

خاطرات فراوانی با مرتضی و پسرش که مثل خودش عکاس زبردستی است دارم.

خداوند رحمت اش کند، روحش شاد.

*میثم حلالی