اهواز/ حبیب خبر- مهناز بهروزیان:

۳۴ مین شب شعر انجمن شعر سپید اهواز چهارشنبه ۱۲ دی ماه ۱۴۰۳ در کتابخانه شهیدرجایی با حضور شماری از شاعران، سپید سرایان و غزل‌خوانان برگزار شد.

ابتدا "علیرضا شکرریز" مدیر انجمن شعر سپید اهواز از استاد "بهمن ساکی" خواند.

بخش کوتاهی از شعر دکتر "ساکی" را بخوانیم :

" تجمیع ملال است در دوایر اندوه..."

پس از آن در بخش نخست چهار شعر از شاعران در جلسه به نقد و بررسی دبیر جلسه و منتقدان رسید.

ابتدا "مهدی حاجی‌زادگان" شعر خود را پس از خواندن به نقد حاضران سپرد.

در بخشی از شعر او آمده است:

"قضاوت قافیه های سترون/تهمت ردیف های ناروا/چه کسی می دانست/ با نعوظ درد آمیختم..."

در نقد این شعر، "هادی سلیمانی" گفت: با توجه یه اینکه هنوز شعری از این شاعر نشنیدم اما مشخص است که شاعر شعر را می‌شناسند و تحول واژه ها در این شعر باعث رخدادهای خوبی شده اما شاعر باید توجه داشته باشد استفاده از کلمات کهن در شعر امروز باید کمتر باشد و بجای آن از واژه های ساده و به روز استفاده کند.

"احمد تمیمی" با اشاره به شروع خوب شعر، به اتفاقات زنجیر وار در این اثر که باعث بوجود آوردن تصاویر بسیار شده، و شعر را به صورت خطی و قابل پیش‌بینی کرده، اشاره کرد او ادامه داد تزاحم تصاویر در این اثر باعث کند شدت ریتم شعر می‌شود.

استاد "علیرضا شکرریز" نیز در نقد این اثر با تایید نقد اعضا اضافه کرد: منظور از تصویر سازی این نیست که از کلمات تصویری برای رساندن مفهوم استفاده کرد بلکه باید مفاهیم را تصویری کرد. در این شعر در هر سطر تصویری می‌بینیم که می‌خواهد مفهومی را برساند اما تعدد تصاویر باعث خسته کردن مخاطب می‌شود. بهتر بود برای این اثر از یک یا چند پاگرد برای استراحت مخاطب استفاده می‌شد.

"حسین فرجی" نیز از ارتباط خوب کلمات در شعر حاجی زادگان گفت و سپس "ساراشجاعی(سارگل)" شعر خود را این گونه آغاز کرد :

"از پاپیروس های پیر بپرس/و کتیبه ای/که به حرف نمی آید /از نامه های زلیخا/ پیراهنی پاره به دست قاضی رسید"

در نقد این شعر، استاد "علیرضا شکرریز" به واج آرایی خوب و تشخص دادن به اشیا اشاره کرد و گفت: داشتن پاگرد و نسبیت گرایی در عین سیالیت ذهن باعث تأویل پذیری در این اثر شده که از نقاط قوت شعر شجاعی است. از نگاه ایشان شعر دارای سطرهای خوب است و با آوردن تضمینی از شعر "محمد علی بهمنی" حرکت بینامتنی خوبی اتفاق افتاده است.

"احمد تمیمی" در نقد این شعر به حرکت های بینامتنی خوبی اتفاق افتاده و به توانایی شاعر از پیوند یک داستان تاریخی به شعر معاصر اشاره کرد اما تمیمی بر این عقیده بود که شعر در پایان بندی موفق نبوده است.

"حسین فرجی" گفت: از نظر من شعر در دو بخش تاریخ کهن و معاصر ظاهر شده که اتفاق خوبی برای این اثر افتاده است.

"هادی سلیمانی" نیز در نقد شعر سارا شجاعی گفت : شعر در سطر و تصویر زیباست اما شاعر باید در پایان بندی شعر تامل بیشتری داشته باشد.

اما "قدرت الله حسینی برآفتابی" برخلاف دیگران پایان بندی شعر را خوب و قوی دانست.

در ادامه "حسن ناصر پور کیانی" چنین خواند:

"چرا دوستت دارم/در هوا معلق ماند/مگرصورت راننده /مسخ شده بود؟"

در نقد شعر او ،استاد "علیرضا شکرریز" گفت: شعر باید دارای لایه های زیرین باشد تا ذهن را به چالش بکشاند. حرکت تصاویر در این متن دینامیکی است و این تصاویر به متن قدرت می‌دهد و باعث می‌شود در ذهن هر کس یک معنا بوجود آورد که این یک اتفاق خوب برای یک شعر کوتاه است.

"حسین فرجی" شعر را برای چالشی بودن و استفاده از کلماتی نظیر راننده و مسخ که در ذهن ایجاد سیالیت و تأویل پذیری می‌کند قوی دانست.

"علی محمدی" در نقد شعر "ناصرپورکیانی" گفت: اشعار این شاعر همیشه شگفتانه ای به همراه دارد برای نمونه در این اثر جمله دوستت دارم بلاتکلیف، معلق و سیال است اما می‌تواند با حذف و جایگزینی کلمه "راننده" گسترش معنایی به شعر داد .

"هادی سلیمانی" نیز به هدفمند بودن شعر و کلمات استفاده شده ی شاعر اشاره کرد وی گفت: شاعر همواره با تفکر از کلمات استفاده می‌کند. اما در این شعر اندیشه شعر به مقصد نرسیده و سطرها رسالت خود را با همبستگی اندیشه به انجام نرسانده اند .

"مهدی حاجی‌زادگان" نیز در نقد این اثر گفت: شعر دارای مفهوم خوب و قوی است و اینکه تمام بار شعر روی یک کلمه است شعر را به دوگانگی معنایی و تفکر وامی‌دارد.

آخرین شعر در بخش نقد تخصصی، شعر "هادی سلیمانی" بود که به نقد کشیده شد.

بخشی از شعر او را می خوانیم :

"خواب هایم/از بیراهه سردرآورده اند/در قراری از پاییز و/مردی در نیام گندم/شهری به شکل آه"

در نقد این شعر ابتدا "حسین فرجی" به سیالیت و حرکت مداوم تصاویر که منجر یه زیبایی شعر شده اشاره کرد. از نظر او شعر دارای مفهومی با سفر درونی انسان است که بار آن را زیبایی تصاویر به دوش می‌کشد.

"احمد تمیمی" نیز به اتفاقات خوب و شاعرانه در سطرها و فرم عمودی شعر اشاره کرد. اما معتقد بود شعر فراتر از خود نرفته و فرم به لحاظ واژگان بسته می‌شود و کارکرد تصویری ندارد .

"مهدی حاجی‌زادگان" با اشاره به پایان بندی شعر "هادی سلیمانی" گفت: چیزی که در این متن برجسته شده آن است که شعر در زمان اتفاق نیفتاده بلکه در گذر آن اتفاق افتاده که خیال شاعرانه در ذهن مخاطب به زمان معنی می‌دهد.

"علی محمدی" بر این عقیده بود که شعر در این متن جز در ترکیب" نیام گندم" اتفاق نیفتاده و تمام سطرها زیست شده است و بار معنایی متن بار فلسفی را به دوش نمی‌کشد. اما سطر آخر دارای فلسفه فکری است و پیام ذهنی دارد.

"ساراشجاعی" نیز در نقد خود با نظر "علی محمدی" هم عقیده بود و به توضیحی بودن شعر در بعضی از سطرها اشاره کرد. او گفت: ترکیب "نیام گندم"دارای تشخص و پارادوکس زیبایی است.

در پایان استاد "علیرضا شکرریز" در نقد هادی سلیمانی گفت: شعر در نیمه نخست با تشخص دادن به کلمات قوی ظاهر شده و تصاویر و اتفاقات جدیدی در حال رخ دادن هستند. اما در بخش دوم شعر به افول می‌رسد. در بخش دوم برعکس بخش نخست آن به یک فرم کارشده می‌رسیم و سیالیت بخش نخست را ندارد.

او افزود: "هادی سلیمانی" از شاعران توانمند است که می‌تواند اشعار پربارتری بسراید.

در بخش دوم "نصرالله بنازاده" پس از خواندن تصنیفی از بیژن ترقی، از اشعار خود نیز خواند.

در ادامه به ترتیب: حسن ناصرپورکیانی، نگارنده (مهنازبهروزیان)، مجتبی مباشر، فروغ حسینی، امل کعبی، حسین فرجی، احمدتمیمی، منوچهربرون، قدرت‌الله حسینی برآفتابی، علی محمدی و یاس سیلاوی به شعر خوانی پرداختند و در پایان این نشست تخصصی استاد شکرریز باشندگان را به شنیدن شعرخوانی خود میهمان کرد.

در پایان این جلسه نگاره ای به رسم یادگار گرفته شد تا در آلبوم خاطرات انجمن شعر سپید اهواز باقی بماند.

باشندگان این نشست تخصصی: علیرضا شکرریز، نصرالله بنّازاده، ساراشجاعی(سارگل)، مهنازبهروزیان، فرحناز شکرالهی، مجتبی مباشر، فروغ حسینی، امیدرضا عقیلی، امل کعبی، حسین فرجی، حسن ناصرپورکیانی، هادی سلیمانی، احمد تمیمی، منوچهربرون، مهدی حاجی‌زادگان، مهدی‌ربیعی، قدرت‌الله حسینی برآفتابی، علی محمدی، یاس سیلاوی، عقیل موسوی و سروش نزاهی بودند.