اهواز/حبیب خبر- شهرزاد امیری:

واژه خبرنگار تقریبا برای همه آشنا است. کار خبرنگاری یک واقعیت تلخ است که در پایتخت تا حدودی تعریف شده ولی در دیگر استان ها و کلان شهرها هیچ خبری نیست!

 تلاشگران این جبهه فرهنگی همواره برای انعکاس مشکل های مردم و پوشش خبرهای گوناگون ملی و بین المللی حتا ثانیه ها را از دست نمی دهند و گرما و سرما و طوفان و سیلاب و زلزله و آتش فشان و طغیان رودخانه ها و... برای آن ها ترسی ندارد .

 در مسیر خبر رسانی و آگاه سازی مردمان کشور هیچ گاه صحنه را خالی نمی کنند و مجال به دشمن نمی دهند. حتا در روز خبرنگار که ویژه خودشان است باز هم استراحتی به چشم نمی بینند!

 گویا هیچ کس دشواری های این کار پرخطر را نمی داند یا نمی خواهد بداند یا بشنود. اما امروز که روز خبرنگار است عینک خوش بینی مان را کمی تغییر بدهیم و سری به سختی های حرفه خبرنگاری در جنوب کشور بزنیم.

 کار خبرنگاران خوزستانی از اردی بهشت تا شهریور ماه یعنی پنج ماه در سال همانند استان هایی چون تهران، اصفهان، شیراز، همدا ن، تبریز، خراسان و… نیست و به قول خودمانی یعنی کار در شرایط جهنمی! برای خبرنگاران جنوبی صبح یا  عصر  برای شرکت در نشست های خبری  تفاوتی ندارد؛ چون دمای هوا بالای ۵۰ درجه است و  نفس گیر! نور آفتاب مانند شلاقی بر سر و صورت می بارد!

در چنین شرایطی خبرنگاران حتا اگر مسیر ده دقیقه ای را پیاده بروند تا به اداره مورد نظر برسند عرق از سر و روی شان جاری می شود و نفس شان وا می ماند و رنگ و روی شان آتشی، تازه اگر همه صاحب  ماشین باشند که نیستند!

 نعمت گرد و خاک هم در همه فصول سال میهمان خوزستانی ها است و این روشنگران جبهه فرهنگی به مراکز درمانی رفته تا از کم و کیف رسیدگی این مراکز به بیماران تنفسی برای مردم بنویسند؛ چراکه رسالت خبررسانی را یک تکلیف می دانند و اگر عشق آن ها به این حرفه نبود، هوای گرم و گرد و خاک که هیچ، حتا از دود و آتش هم گذر می کردند.

از شجاعت شان برای تان بگویم: همین بس که در حادثه تلخ تروریستی به رژه نظامی در اهواز که شهریورماه ۱۳۹۷ رخ داد عکاسانی داشتیم که جان شان را کف دست شان گذاشتند و نه تنها میدان را ترک نکردند بلکه رسالت شان را در انجام حرفه عکاسی به خوبی انجام دادند و از این آزمون سخت هم موفق بیرون آمدند. چنین خبرنگارانی مایه افتخارند و وزارت فرهنگ باید به آن ها توجه ویژه کند.

 اما واقعیت جور دیگری است و در عمل، نه تنها هیچ امتیازی بر پایتخت نشینان و خبرنگاران دیگر استان های با آب و هوای خوب و معتدل ندارند، که برخی حتا از تسهیلات رفاهی و یارانه های به حق خود هم برخوردار نشده اند.

خبرنگاران در درازای سال با معضل فیلترینگ مواجه هستند که غیر از هزینه های گزاف برای خرید این برنامه ها و به هم ریختن اعصاب شان( به خاطر اینکه  بعد از مدتی سرورهای مدیریتی این فیلتر شکن ها منقضی می شوند) برای انتشار یا ارسال خبرهای شان، حتا برای اتصال اینترنت به پیام رسان های داخلی هم باید ساعت ها پشت میز بنشینند تا بتوانند مطالب را در رسانه به هنگام انتشار دهند و در این میان استرس زیادی متحمل می شوند ولی از وقت و استراحت و زندگی شان کم می کنند تا رسالت شان را درست و به هنگام انجام دهند .

روی دیگر سکه همین خبرنگارها هستند که بنا به شرایط کاری برخی ناچارند پروسه طولانی را برای عضویت سالانه سامانه وزارت ارشاد ( شاید چندان تسهیلاتی هم از این عضویت دریافت نکنند) بگذرانند و این روند باعث شود از عضویت هم پشیمان شوند.

باز هم از سختی های استفاده از خدمات سامانه جامع رسانه های کشور برای  خبرنگاران خوزستانی  برای تان بگویم! گاه یک مدیر مسوول بیش از دو سال برای گرفتن یک مجوز رسانه معطل مانده و در نهایت پرونده مختومه یا با رای مخالفت هیات نظارت مطبوعات مواجه شده است؛ یا بیش از سه سال از تعهدش برای دریافت یارانه کاغذ گذشته اما دریغ از دریافت حتا یک ورق کاغذ! 

وقتی با تلفن های مرکز تماس می گیرد تلفن ها بوق آزاد می خورد و کسی پاسخ‌گو نیست یا برعکس به طور مداوم تلفن ها بوق اشغال می زنند و راهی نیست جز اینکه بی خیال شود! البته دیگر این روال کار برای ما  خوزستانی ها عادی شده است. به گفته برخی دوستان:” ما پوست کلفت شده ایم”!

جالب اینجاست وقتی مسوولان مربوط هم به مراکز استان ها سفر می کنند و نشست ها برگزار می شود باز فقط شنونده هستند و  دردی از دردهای خبرنگاران و صاحبان رسانه های مجازی و نوشتاری را حل نمی کنند! درحالی که ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها اگر اختیار داشتند شاید خبرنگاران استان ها این گونه در حق شان جفا نمی شد و  برخی از مشکل های شان در همین استان حل می شد.

سرتان را درد نیاورم. روز خبرنگار است و کمی هم دل مان خوش باشد به همین نامی که برای این روز انتخاب کردند. خبرنگاری که متعهد و با اخلاق است و به شغلش علاقه دارد نه تنها بی مهری های مسوولان را نادیده می گیرد بلکه درگرمای بالای ۵۰ درجه دست از کار نمی کشد و پای تعهدش می ماند برای خدمت به نظام و مردم و میهن اسلامی و این خود مایه افتخار است .

به هر روی، روز خبرنگار هم یکی از روزهای خداست. تنها تفاوت اش این است که خبرنگاران شاید لبخندی برلبان شان بیاید و استرس و اضطراب دیگر روزهای سال را برای تولید محتوا و ارسال خبر نداشته باشد.

روزی است که خبرنگاران دیداری تازه می کنند و گپی با پیشکسوتان  و فعالان رسانه های مختلف می زنند. گاهی هم  لحظه شماری می کنند این روز سریع بگذرد و منتی بر دوش شان  نباشد!

 پایگاه خبری "نبض شهر" فرصت را غنیمت شمرد و به مناسبت گرامیداشت روز خبرنگار با شماری از همکاران رسانه ای گفت و گو کرده که آن را می خوانید.

محمد کاظم حاج سردار راوی روزنامه نور خوزستان :

مهم ترین مشکل رسانه های خوزستان کمبود خبرنگار حرفه ای است

 نیم قرن سابقه فعالیت در مطبوعات دارم. خاطره روز اول کاریم مربوط می‌شود به دوران نوجوانیم که زمان قبل از انقلاب بود. آن روز مقاله‌ای از اداره کل اطلاعات وقت فرستاده بودند و چون تجربه نداشتم در ویرایش مطلب، غلط املایی مهمی را که در متن خبر بود متوجه نشدم. به همین علت از طرف مدیر روزنامه مورد بازخواست قرار گرفتم و نزدیک بود برای همیشه کار روزنامه را رها کنم اما همکاران هیات تحریریه که همه از نویسندگان به نام آن زمان بودند مانع شدند و بدین ترتیب در کار رسانه ماندگار شدم.

 مهم ترین مشکل رسانه های استان کمبود خبرنگار حرفه ای و مجرب است (به جز شماری محدود) لذا پیشنهاد می شود دوره های آموزشی بیشتری برگزار شود (البته برای خبرنگاران واقعی و واجد شرایط نه به صورت همگانی ).

 یکی از نکات مهم در خبرنگاری امنیت شغلی است. آنچه مشهود است حتا خبرنگاران اعزامی از ایران به دیگر کشورها زمانی که اخبار انتقادی و منفی کار می کنند با مشکل مواجه نمی شوند در حالی که در کشور ما این گونه نیست .

 درباره عملکرد خانه مطبوعات خوزستان باید بگویم با توجه به حضور نیروهای جوان و بعضاً با تجربه، این صنف  می‌تواند عملکرد قابل قبولی داشته باشد اما لازم است استانداری و سایر دستگاه‌ها در رفع کمبودها و مشکل های خانه مطبوعات همراهی کنند و در ارایه خدمات رفاهی دوستان مان را یاری رسانند.

با توجه به اعتقاد ما نسبت به تاثیر گذاری و مدیریت نیروهای جوان، انتظار بیشتری از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان داریم تا با قوت بیشتری عمل کرده و موجب پیشرفت رسانه ها و کاهش مشکلات شود. همچنین  با برنامه های راهبردی خود سبب ارتقای مراکز فرهنگی شود. ضمن اینکه رضایت اهالی رسانه و هنرمندان یا کمک به خواست به حق آنها نیز مورد انتظار است.

محمدرضا ایزدی مدیر مسوول پایگاه خبری آستان پارس :

نبود مدیریت یکپارچه و نداشتن ضوابط موجب تنزل جایگاه خبرنگار می شود

مهم ترین دغدغه های یک خبرنگار نبود امنیت شغلی است. ضمن اینکه حقوق و دستمزد یک خبرنگار، مشکل معیشتی آن را با توجه به تورم موجود در جامعه رفع نمی کند.

در تمام شرکت ها، ادارات و سازمان ها تقریبا همه امکانات رفاهی، فرهنگی، اجتماعی و ورزشی وجود دارد و کارکنان آنها از این نعمت و کمک هزینه زندگی برخوردار هستند در صورتی که خبرنگاران هیچ گونه امکانات رفاهی، فرهنگی، اجتماعی و ورزشی ندارند و این از دیگر دغدغه های یک خبرنگار و جامعه رسانه‌ای است.

همچنین نبود بیمه تامین اجتماعی به خصوص بیمه تکمیلی، خبرنگاران را زجر می دهد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی باید با ثبت نام خبرنگاران و ارایه لیست به اداره بیمه، بیمه تکمیلی آنان را فراهم کند که متحمل هزینه های سرسام آور درمانی نباشند .

معمولا شأن و منزلت هر تشکل ابتدا باید به وسیله خود آن حفظ شود. در جامعه رسانه‌ای ما (در ایران) به علت نبود مدیریت یکپارچه و همچنین نداشتن ضوابط خاص برای هویت دادن به یک شخص به عنوان یک خبرنگار یا رسانه ای، متاسفانه برخی از افرادی که وارد این حوزه می شوند چهار چوب، ضوابط و شأن آن را نگه نمی‌دارند و این مهم موجب تنزل جایگاه والای خبرنگاری می شود.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی رسانه می بایست ضوابط خاصی را تعریف، تبیین، ابلاغ و اجرا کند تا امنیت شغلی برای افرادی که وارد حوزه رسانه می شوند تامین شود. همچنین چهارچوب و اهرمی برای بازدارندگی داشته باشد که شأن و منزلت خبرنگار و رسانه حفظ شود .

با توجه به مشقت های شغل خبرنگاری و برای اینکه رسانه ها از یکنواختی و راکد بودن خارج شوند نیاز است آموزش های ضمن خدمت، اردوهای درون استانی و برون استانی برگزار شود. البته کارگاه های آموزشی هم که سبب افزایش رتبه یا امتیاز و حقوق و پاداش خبرنگاران شود هم مهم است؛ کما اینکه در ادارات، سازمان ها و شرکت ها این مهم در حال انجام است .

"میثم حلالی" مدیر مسوول پایگاه خبری پل سفید:

از شیرینی پزی تا خبرنگاری/آغاز کارم در رسانه در یک مراسم بود

 آذر ۱۳۷۹ به طور اتفاقی وارد این شغل شدم. یک مراسم ختم بودیم که با آقای امید حلالی مدیر مسوول روزنامه فرهنگ جنوب آشنا شدم. وقتی از شرایط کاری من مطلع شد همان جا به من پیشنهاد داد که  وارد کار رسانه شوم. البته آن زمان شیرینی پزی را در یکی از قنادی های اهواز انجام می دادم و شاید اگر شیرینی پزی را ادامه داده بودم اکنون به لحاظ اقتصادی پیشرفت بیشتری کرده بودم.

 یادم می آید دوران مدرسه به نوشتن انشا علاقه زیاد داشتم. استعداد من در  توصیف خیلی خوب بود و نکات ریز و درشت را به صورت کامل در مطالبم بیان می کردم و این موضوع جرقه ای برای علاقه مندی من به حرفه خبرنگاری بود.

 معتقدم یکی از حلال‌ترین شغل‌ها از لحاظ درآمدی شغل خبرنگاری است به شرطی که فرد بر اساس علاقه و استعدادش آن شغل را انتخاب کرده و رسالتش را درست و از روی وجدان انجام دهد.

 درباره وضعیت مطبوعات در دهه گذشته می توان گفت: با ورود پیام رسان های مختلف به فضای مجازی، مطبوعات و رسانه ها از اصل خود فاصل گرفتند و دیگر وجود نیروی خبرنگار در دفاتر نشریات چندان معنا ندارد!

 استقبال جامعه هم به لحاظ شرایط اقتصادی کشور برای خرید نشریات کاغذی کمرنگ تر شد و این یکی از مهم ترین مشکل هایی بود که رسانه ها با آن مواجه شدند و  باعث حذف خبرنگاران از زنجیره رسانه و پرورش نیافتن خبرنگار حرفه ای شد؛ چراکه رسانه ها به سمت و سوی کپی کردن اخبار حرکت کردند .

 معتقدم اگر روزی رسانه ها به اصل خود برگردند و خبرنگار دغدغه شکایت های مسوولان بابت نوشتن واقعیت ها و همچنین خرج و مخارج بالای زندگی در قبال پایین بودن حقوقش را نداشته باشد، مخاطبان به رسانه ها بر می گردند.

رسانه ها کارهای مختلفی را به لحاظ تبلیغاتی، رسانه ای و آگاهی بخشی انجام دادند اما تا زمانی که شرایط فضای مجازی اینگونه است به اقتصاد رسانه ها آسیب وارد می شود  .

 نگاه دقیق تر بیانگر این است در کنار حذف نیروی خبرنگار، با افزایش تعداد رسانه ها مواجه شده ایم  که علتش دغدغه های خبرنگار به لحاظ شرایط  نامطلوب اقتصادی است. در نهایت خبرنگار، گرفتن مجوز یک رسانه را گره گشای مشکل های دانسته و در این مسیر حرکت می کند.

 از سویی، بخشی دیگر از مشکل ها ناشی از زیاده خواهی های برخی مدیران مسوول قدیمی رسانه ها است که  سبب  شده خبرنگاران حرفه ای خودشان به این فکر بیفتند که صاحب رسانه شوند و رسانه ها اعم از پایگاه های خبری و نشریات به صورت تک نفری مدیریت شوند که این به خودی خود خوب نیست .

 بنابراین اداره ارشاد استان باید نقش حمایتی داشته باشد به گونه ای که با دادن آگهی های مختلف ادارات و پیگیری برای واریز یارانه مطبوعات آن ها را پشتیبانی کند که به نظرم عملکرد خوبی داشت اما در بخش آموزش ضعیف عمل کرده و باید با همکاری خانه مطبوعات برای تحقق این هدف وارد عمل شود و کمک کند تا خبرنگاران زبده و خوب پرورش یابند .

پدرام طاهری  مدیر مسوول پایگاه خبری دورنمای میهن:

دچار ورشکستگی محتوایی شدیم/ زنگ هشدار پیر شده است

 سال ۱۳۹۸ بود که رویدادهای غیر منتظره ای در زندگیم رخ داد و شوربختانه چشمم کم سوی شد.

 ابتدا به به عنوان یک مساله جدی به آن فکر نمی کردم چراکه حدس می زدم مقطعی است و خوب می شود اما چرخ زمانه گونه ای دیگر چرخید و شرایط بدتر شد و باید برای درمان فکر اساسی می کردم . درنهایت ۳۱ امرداد سال ۱۳۹۸ در بیمارستان فوق تخصصی نور تهران چشمم جراحی و برای من عینک های مخصوص تجویر شد تا در حین فعالیت های روزمره زندگی استفاده کنم اما گذر زمان نشان داد این درمان برای من جواب نمی دهد. چشمم دیگر مانند سال های قبل توان دیدن نداشت و این موضوع باعث سردرگمی و افسردگی ام شده بود اما با شرایط کنار آمدم و راه اصلی ام را پیدا کردم.

 به هر حال من در فضای رسانه ای همیشه دنبال ایجاد هویت سازی بودم و خوب می دانستم رسانه ماهیت فرهنگی دارد و خبرنگار هم در نقش یک راهبر فرهنگی است. با توجه به اینکه  در دوران فعالیت های رسانه ای دنبال انعکاس و معرفی فعالیت های فرهنگی و هنری خوزستان بودم  بنابراین نوشتن در پس توی تحریریه بعد از دوران نابینایی به سمت سخت افزاری تغییر کرد.

 اگر قبلا بحث تولید محتوا در بخش فرهنگی هنری را انجام می دادم این بار بحث فرهنگ سازی را شروع کردم و با توجه به اینکه یک موسسه فرهنگی هنری دارم برای نویسندگان کتاب های خوب  مراسم رونمایی از کتاب برگزار می کنیم تا فرهنگ کتابخوانی را ترویج دهیم .

درباره وضعیت مطبوعات باید بگویم در یک دوره ای سیاستگذاری های فرهنگی به رشد کمی مطبوعات اعتقاد داشت و چندان استعدادهای جدیدی پرورش نیافت در نتیجه همانگونه که می بینیم رسانه ها به لحاظ محتوایی ضعیف و حرفی برای گفتن ندارند. به صراحت می گویم دچار ورشکستگی محتوایی شدیم و این یک زنگ هشدار سال هاست  به صدا در آمده است.

 شوربختانه مسوولان ارشد فرهنگی کشور فقط در حال افزایش این فضای مطبوعاتی هستند بدون اینکه به بحث تولید محتوا توجه کنند؛ اما امیدوارم روزی برسد که افکار عمومی و نظام بروکراسی که با رسانه ها ارتباط بیشتری  دارند متوجه این معضل شوند و خود ارزیابی کنند به گونه ای که رسانه های قدرتمند  در بحث اتخاذ سیاست گذاری و ‌تولید محتوا را از رسانه های زرد که حرفی برای گفتن ندارند جدا کنند .

حسین عبدالعزیزی مدیر مسوول هفته نامه رنگین کمان اقوام:

رسانه ها نقش کارسازی در جامعه دارند

 از سال ۸۴ ۱۳ وارد عرصه رسانه شدم. ابتدا دوره های آموزشی مقدماتی، تکمیلی و تخصصی را در صدا و سیمای مرکز خوزستان گذراندم و پس از گذراندن دوره های تخصصی اصول خبرنویسی، خبرنگاری، دبیری خبر، گزارشگری و کار در تحریریه خبر، در زمینه نحوه نگارش خبر بر تجربیاتم افزودم تا با فضای خبری صدا و سیما آشنایی کامل پیدا کردم و سپس با خبرگزاری های محلی و استانی همچون روزنامه های ایران، جام جم و خبرگزاری های بین المللی و استانی ایکنا و فارس هم به صورت حق الزحمه ای کار کردم.

 خبرنگار مهم ترین نقش را برای تهیه‌ گزارش کامل، جامع و قابل پخش از یک واقعه بر عهده دارد. کسب مهارت و تجربه در روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها می تواند آینده‌ شغلی خوبی برای خبرنگار فراهم کند.

 خبرنگار خوب باید قدرت نوشتاری و نگارش املایی خوبی داشته باشد تا بتواند اخبار و گزارش‌های خود را به صورت درست و تأثیرگذار بیان کند. امروزه تعداد رسانه ها در کشورمان بیش از گذشته رشد کرده است که این مهم می تواند هم فرصت باشد و هم تهدید؛ به عبارتی می توان گفت: وقتی رسانه ای خلاق و در خدمت جامعه باشد می تواند در پیشرفت کشور موثر باشد.

به طور کلی می توان گفت: با تمام مشکل هایی که خبرنگاران در زندگی شان دارند خوش بختانه رسانه در کشورمان نقش مثبت و قابل قبولی در جامعه داشته است.

برایم سخن گفتن از بیماری ام سخت و زجر آور است. به یاد دارم موقعی که برای درمان سردرد ساده به چندین پزشک مراجعه کردم تا سردردم بهبود یابد  هرکدام از پزشکان متخصص نسخه ای برای درمانم پیچیدند! 

یکی می گفت ناشی از فشارکاری و دیگری دمای هوا را عامل سردردها بیان می کرد و هرکدام تجویزی مجزا برای خودش داشت که اصلا به هم ربط نداشت! پس از چند روز از گذراندن دوره های درمان که تقریبا شدت بیماریم را افزایش داده بود و درمانی هم صورت نگرفته بود ناگهان در یک عصر تابستانی شرایط جسمی من  بدترشد و تعادلم را از دست دادم و بر زمین افتادم.

پس از رفتن به بیمارستان و گرفتن عکس از ناحیه سر متخصصان متوجه شدند توموری بدخیم در سرم  وجود دارد  که عامل سردرد هایم شده است. آن زمان دلهره هایم شروع شده بود که عمل تومور ناحیه سر را پیش کدام متخصص انجام دهم و تمام فکرم همین موضوع شده بود تا اینکه دل به دریا زدم و با توکل به خدا برای عمل اقدام کردم و خدا را شکر بعد از دو سال  و تلاش پزشکان بیمارستان خصوصی توانستم سلامتی ام را بدست آورم. البته از تک تک همکارانم که برای سلامتی من دعا کردند تشکر و قدردانی می کنم.

باید بگویم در مدتی که درگیر درمان بودم توانایی حضور در جلسات و نشست های خبری را نداشتم و تمرکزم به هم ریخته بود و از این موضوع ناراحت بودم تا اینکه پس از گذشت مدت زمانی توانستم باز بنویسم و خوشحالم به شرایط قبل برگشتم.

علی معرف عکاس خبرگزاری ایرنا:

پیشه عکاسی آینده شغلی ندارد!

مدرک تحصیلی ام کارشناسی ارشد مهندسی شیمی است. ترم دوم کارشناسی ارشد بودم که تصمیم گرفتم یک حرفه هنری یاد بگیرم . سال ۱۳۹۵ بود که به سمت عکاسی خبری گرایش پیدا کردم و مرداد ماه همان سال به صورت افتخاری چند گزارش تصویری برای خبرگزاری ایکنا انجام دادم. در طول مدت کار در رسانه با خبرگزاری های شبستان و تسنیم فعالیت داشتم و اکنون هم عکاس خبرگزاری ایرنا هستم .

با توجه به اینکه آموزش درستی برای کار عکاسی در کشورمان نداریم می توان گفت آینده شغلی ندارد.  چون ۹۰ درصد حرفه عکاسی به صورت تجربی است و با مشکل نبود امنیت شغلی به خاطر نبود ساختار قانونی عقد قرارداد با عکاسان خبری مواجه هستیم.

بارها شده دوربین همکاران ما درخیابان یا کوچه ای مورد سرقت قرار گرفته یا در درگیری های لفظی یا فیزیکی کاری یا حین کار عکاسی زمین خورده و خراب شده و تمام هزینه ها بر عهده خود عکاس افتاده و هیچ مسوول یا دستگاهی پاسخگو نبوده و جبران خسارت نشده است. چرا که فعالیت یک عکاس به صورت درون میدانی است؛ به گونه ای که  کسی نمی تواند به جای او عکس بگیرد و به اسم او ارسال کند .

همچنین  کارش به صورت تلفنی هم انجام نمی شود که مانند خبرنگاران گاه به صورت تلفنی خبر را دریافت کند .

 در هر شرایطی باید عکاس در صحنه حضور فیزیکی داشته باشد و با سوژه سروکله بزند. دوران کرونا، گرد و خاک، سیلاب، زلزله، تصادف و... هر کدام به لحاظ روحی و جسمی به تدریج به عکاس و تجهیزاتش آسیب می رساند.

وسایل و تجهیزات عکاسان گران و بیمه هم نیست. با این وضعیت اقتصادی خبرگزاری ها در مراکز استان ها کمترین کار ممکن یعنی حمایت تجهیزات را هم برای عکاسان خبری نمی توانند فراهم کنند. تنها در مرکز پایتخت است که عکاسان با آسودگی خاطر بیشتری کارشان را انجام می دهند و بستر لازم برای فعالیت شان فراهم است .

چتر حمایتی رسانه ها صنف خانه مطبوعات است که متاسفانه در چند سال اخیر عکاسان خبری را فراموش کرده است و احساس می شود یک گروه بندی برای این موضوع شده که کسی هم منکرش نیست! اما از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان انتظار داریم پیگیر وام های کم بهره برای خرید و بروز کردن تجهیزات عکاسان باشد تا حداقل دلخوشی داشته باشند .

نکته آخر اینکه هر فردی که دوربین به دست می گیرد صرفا عکاس نیست. عکاس خبری تعریف استانداردی دارد که بر این اساس شاید بتوان گفت در خوزستان مجموعا ۷ یا ۸ عکاس خبری داشته باشیم و امیدوارم جامعه رسانه و هنری ما در راس آن اداره فرهنگ وارشاد اسلامی و خانه مطبوعات به همه این افراد نگاه یکسانی داشته باشد و آن ها را حمایت کند .

آرام داراب پور توزیع کننده :

ایجاد جایگاه مسقف برای توزیع کنندگان نشریات وعده سرخرمن بود

فعالیت کاری من در توزیع نشریات محلی و سراسری  از سال ۱۳۷۹ با روزنامه هاس مأی و حمایت (متعلق به سازمان زندان های کشور ) کلید خورد.

از سال ۱۳۸۰به بعد توزیع روزنامه سراسری “جوان “متعلق به سپاه پاسداران را در دست داشتم که تا سال ۱۳۹۸ ادامه یافت و در مجموع قریب ۱۲ سال عمرم در توزیع نشریات سپری شده است. مدت ها بدون بیمه بودم یا اینکه بیمه های رسانه های مختلف برای من  قطع و وصل می شد که در نهایت روزنامه چشم انداز به مدیر مسوولی استاد "فاضل حیدری"  نسبت به پرداخت بیمه  من اقدام کرد که از ایشان بسیار سپاسگزارم.

توزیع حلقه اصلی رسانه است و اگر توزیع کننده نباشد چاپ هم چندان معنا ندارد. در این همه سال که نشریات را از فرودگاه می آوردیم و در سطح استان توزیع می‌کردیم گاهی پیش می آمد برای اینکه نشریات خیس نشوند خودمان را پناهی برای نشریات قرار می دادیم و بیمار می شدیم.

سال های گذشته قول هایی برای ایجاد یک سرپناه مسقف برای توزیع کنندگان در فرودگاه شهید سلیمانی اهواز داده شد که به رغم برخی پیگیری های مسوولان وابسته اما به نتیجه نرسید و امیدواریم روزی این حرف به عمل تبدیل شود و دغدغه توزیع کنندگان نشریات حل شود.

*مرضیه فردی پور:

پیش نیاز پیشرفت در صفحه آرایی به روزرسانی مهارت هاست

 در سال ۹۴ ۱۳ در روزنامه آنزان به عنوان صفحه‌آرا کارم را آغاز کردم و تا این لحظه که در خدمت شما هستم، به عنوان خبرنگار و دبیر تحریریه مشغول به کار هستم. در کنار روزنامه، کار طراحی هفته‌نامه و ماه‌نامه‌های دیگر را هم انجام می‌دهم، اما کار تمام وقت من، همان‌طور که گفتم، همین روزنامه است. کار صفحه آرایی و خبرنگاری هر کدام سختی های خود را دارد و برای هر فرد می تواند عوامل مختلف داشته باشد.

 شوربختانه به دلیل دستمزد پایین و سختی زیاد کار، از جمله نداشتن حق مرخصی به دلیل نبود نیروی جایگزین در این حوزه، بسیاری از همکاران فقط کار صفحه‌آرایی انجام دهند و مسوولیت دیگری قبول نمی کنند. این کاملاً سلیقه‌ای است و مطالبه بر حق آن‌هاست. اما بیشتر همکاران صفحه‌آرا کار خبرنگاری هم انجام می‌دهند، یا حداقل در استان ما به این صورت است. به دلیل اینکه یک صفحه‌آرا مسوولیت‌های بیشتری از کار صفحه‌آرایی دارد که لازمه آن تخصص در کار خبرنگاری است.

 لازمه پیشرفت در این رشته، آموزش و به‌روزرسانی مهارت‌ها است. برگزاری دوره‌های آموزشی به صورت مستمر، چه به صورت آنلاین  چه حضوری در کارگاه‌های محلی، می‌تواند کمک شایانی کند.

 برای نمونه: فراگیری آموزش اینفوگرافیک به صورت تخصصی و پیشرفته لازمه طراحی روزنامه‌های امروزی است و می‌تواند بسیار مفید باشد. همچنین، برگزاری جشنواره‌ها برای رقابت سالم میان اعضای صفحه‌آرای استان برای نمایش کارهای موفق و شناخته شدن بیشتر اعضا بسیار موثر است.

فاضل موزانی خبرنگار،تصویربردار و تدوینگر صدا و سیمای خوزستان :

تحلیگر خوبی باشیم تا محتوای با کیفیت تولید کنیم

 در سال ۱۳۹۲ با شرکت در دوره‌های باشگاه خبرنگاران جوان صدا و سیمای خوزستان الفبای کار را یاد گرفتم. البته ابتدای کارم با تصویر برداری کلید خورد و به تدریح به سمت گزارشگری رفتم و گزارش‌های مختلف با سوژه های بسیار داشتم که در شبکه سراسری هم پخش شد و خدا را شکر توانستم به در سال های گذشته مقام های خوبی به دست آورم.

تحصیلات من کارگردانی سینما است. تئوری کار خبرنگاری در تلویزیون نیازمند این است که فرد کارگردانی هم بلد باشد و عوامل اجرایی آن تصویربردار و فردی است که او را همراهی می کند چراکه تدوینگر باید هدایت کننده باشد و با یک خط فکری منسجم تولید محتوای با کیفیت ساخته شود  لذا محتوای مورد نیاز برای گزارش شامل مصاحبه شوندگان اعم از مردم و مسوولان وکارشناسان و اینکه کجا این تصاویر ضبط شوند همه در تولید محتوا و کیفیت کار تاثیر گذار است .

 بنابراین مباحث مذکور همه در قالب سناریویی است که از قبل باید در ذهن خود طراحی و براساس آن برنامه ریزی کنیم. در این صورت به یک دکوپاژ تصویری می رسیم که  باید ساعت ها برای تولید یک گزارش یک دقیقه ای آن براساس سلایق مختلف مردم  وقت بگذاریم که دراین شرایط اقلیمی واقعا سخت است .

هماهنگی صفر تا صد پوشش خبری برنامه ای که قرار است در تلویزیون پخش شود و اینکه مشکلی در ضبط برنامه پیش نیاید و محیط تصویربرداری مناسب باشد و دیگر مباحث همه مسوولیتی بر دوش گزارشگر است. سعی ما این است که سواد بصری خود را با دیدن نمونه کارهای خوب و درست تولید محتوای کشورمان در بخش های مختلف و حتی مستند ارتقا بدهیم و اطلاعات خود را در این عرصه بروزرسانی کنیم .

اگر می خواهیم تولید محتوای ما مورد پسند مخاطبان قرار گیرد ابتد اباید خودمان آن را تحلیل کنیم که آیا این گزارش تاثیر گذار است؟ آیا می تواند با بخش های مختلف جامعه ارتباط برقرار کرده و تاثیر گذار باشد!؟ در نهایت نقاط قوت و ضعف گزارش را دریابیم. در این صورت است که مخاطبان بیشتری جذب برنامه ها می شوند .

در این سال ها رتبه های مختلفی درسطح کشور کسب کردم که نمونه آن جشنواره تولیدات مراکز استان ها در صدا و سیمای سنندج بود که پتانسیل های گردشگری خوزستان در ایام نوروز به مخاطبان معرفی شده است.

در نخستین رویداد ملی جام امید رسانه کشور که اردی بهشت امسال به همت سازمان بسیج رسانه خوزستان در تهران برگزار شد به اتفاق تیمی ۲۰ نفری از خبرنگاران و تدوینگران و عکاسان رسانه های خوزستان با ۳۲ استان به رقابت پرداختیم که در نهایت خوزستان در بخش تولید محتوای تصویری و تولید محتوای متنی و انتشار مقام قهرمانی را کسب کرد. این موفقیت نشان می دهد توانمندی های خبرنگاران و گزارشگران رسانه های مختلف خبرگزاری ها، مطبوعات و صدا و سیمای خوزستان خیلی خوب است و باید از این توانمندی ها بهترین بهره برداری را کرد  .

"مجید منادی" مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان:

دستگاه های اجرایی جایگاه خبرنگاران را بدانند

 "حوزه فعالیت کاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی وسیع است. در حوزه مطبوعات فعالیت ها به صورت متمرکز مدیریت می شود ولی در برخی مباحث و مشکل های رسانه های خوزستان ما نظرهای کارشناسی را اعمال کرده ایم و پیگیر هستیم. تنها بخشی از  وظایف در اختیار اداره ارشاد استان هاست که نمونه آن همین آیین روز خبرنگار، فاکتورها و آگهی ها و.. … است.

 یکی از کارهای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان در حوزه آموزش رسانه هاست که در این باره در یک سال اخیر دوره های آموزشی بسیاری اعم از  دوره مقدماتی و پیشرفته خبرنگاری، کارگاه آموزش رسانه در بحران و خبرنگاری رسانه طنز برگزار کردیم که استادان مجرب از دانشگاه تهران مدرس دوره ها بودند ولی شرط موثر بودن این دوره ها استمرار آن هاست و عزم ما بر ادامه برگزاری این دوره های آموزشی است .

 یکی از دیگر از اقدامات اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان برگزاری جشنواره های مطبوعاتی است و قرار بود برگزیدگان ششمین جشنواره مطبوعات استان روز خبرنگار معرفی شوند اما امسال به معاونت مطبوعاتی پیشنهاد داده ایم به علت گسترده بودن بخش های مختلف، جشنواره مطبوعات بعد از روز خبرنگار و با نگاه علمی آموزشی برگزار شود و از یک استاد خوب در حوزه رسانه دعوت شود و نکات آموزشی را مطرح کند تا تاثیرگذاری بیشتری داشته باشد.

نگاه ما برای برگزاری جشنواره های متعدد دستگاه های اجرایی هم بر این  است که این جشنواره ها با نگاه علمی و به صورت کارشناسی برگزار شود و داوران مجرب و حرفه ای آثار خبرنگاران را بررسی کنند تا ماندگارتر و موثر تر شوند.

درباره برنامه گرامیداشت روز خبرنگار نظر ما این است با توجه به جایگاه بالای رسانه، بحث تبیینی و تجلیلی در لوای برنامه های روز خبرنگار گنجانده شود و کیفیت و محتوای برنامه ها مهم است. اگر هم دیگر دستگاه های اجرایی می خواهند برنامه ای به این مناسبت برگزار کنند جایگاه خبرنگاران حفظ شود ."

*****

امسال هم روز خبرنگار رسید. از این نکته غافل نمانیم که قدم گذاشتن در این راه تنها وسیله ای برای کسب روزی و امرار معاش نیست، بلکه مسیری سخت با آینده ای نامعلوم خواهد بود. آینده ای که از نظر مزایا و پایداری شغلی با مشکل های زیادی روبه رو شده ولی جهادگران این عرصه نه تنها خسته نشده اند که با گرفتن جان در دستان شان  یا علی گویان  وارد میدان شده اند  .

یادمان باشد خبرنگار بودن و خبرنگار ماندن در این شرایط کار سختی است؛ آن قدر سخت که گاهی طاقت فرسا می شود و دل را می زند! یادمان باشد قلم خبرنگار نماد حق بینی و حق نویسی و مطالبه گری حقوق مردم است و گام نهادن در این مسیر آگاهی بخشی و نیک اندیشی است.

چه زیباست اگر جایگاه این قلم ارزشمند را بدانیم و برای خدمت به مردم و جامعه بنویسیم. البته نوشتنی به دور از منافع شخصی، به گونه واقعی، ماندگار و تاثیر گذار.

گزارش از: شهرزاد امیری/هفدهم امرداد ۱۴۰۳