اهواز- حبیب خبر: می گویم: "تلنگر زاده اهوازی! انگار در کلان شهر اهواز هیچ خبر خاص و حتا عامی نیست که قابل عرض باشد!!

انگار همه چیز و همه کس و تمام امور در جایگاه خود و در امن و امان هستند و هیچ غمی هم نیست که کسی بخواهد نفس بکشد و ناله ای سر دهد و خدا ناکرده داغ نداشته مسوولان خیلی خدمتگزار را تازه تر کند و از همه مهم تر از خداوند مهربان بخواهد شام تاریک و خاکی مان را سحر کند!"

تلنگرزاده اهوازی – که خود بچه ملی راه است- می گوید: "استاد! یک گلایه ای از برادر "کورش خسروی نژاد" از جانبازان شیمیایی به دیدمان رسیده است. بخوانم؟

می گویم: بخوان ببینم این برادر ارزشمند- که مایه افتخار و سربلندی و فداکاری کشورمان است- چه پیامی نوشته است.

تلنگر زاده اهوازی می خواند:" اینجانب کورش خسروی نژاد جانباز شیمیایی ساکن اهواز- ملی راه- خیابان خاقانی بین زیتون و زهره هستم.

نزدیک به یکسال است که فاضلاب این خیابان دچار ریزش شد. با پیگیری هایی که انجام دادم، اوایل امسال آمدند و لوله گذاری کردند ولی در بحث آسفالت خیابان خیلی زمان طولانی شده و حدود ۲۵۰ خانواده گرفتار خاک و حفاری این خیابان شده اند.

خیابانی که مشکل تنفسی برای مردم ایحاد کرده است. همچنین خودم که مرتب دچار عفونت می شوم و این خاک ها بیشتر مزید بر علت شده است.

در ضمن این خیابان ۳۰۰ متر طول دارد؛ آن هم در بهترین مکان اهواز اما طبق عکس هایی که ارسال کردم نه آمبولانس توی این خیابان می آید نه آتش نشانی و تاکسی سرویس! خروج و ورود ساکنان هم با مشکل های جدی روبه رو شده است.

منِ جانباز شیمیایی در این سن به جای استراحت و درمان باید دنبال مسایل شهرداری و آسفالت باشم! آن هم به خاطر دریایی از خاک که در خیابان جاری شده است.

در حقیقت مسوولان مربوط به ساکنان این خیابان مدیون هستند و حق الناس گریبانگیر شان می‌شود. من که از آن ها نمی گذرم؛ چون خیلی خیلی اذیت شده ام و آنتی بیوتیک های بسیاری مصرف کرده ام. والسلام."

دقایقی با خود می اندیشم و سپس رو به تلنگرزاده می گویم: "از آنجا که شمار اندکی از مسوولان در خراب کردن امور بهتر از آباد کردن تخصص و پشتکار دارند و در این راه تلاش بیشتری از خود نشان داده و می دهند؛ گمان نکنم خیابان خاقانی به این زودی ها بهسازی و آسفالت شود.

 لطفن به اداره بهداشت شرق اهواز پیشنهاد کنید: نیروهایش را به میان اهالی این خیابان بفرستد و شهروندان عزیزی را که مثل این برادر جانباز شیمایی مشکل تنفسی دارند و گرد و خاک این خیابان حال آنها را بد و بدتر می کند شناسایی کنند و سپس مسوولان مربوط آن ها را به مکان های امنی ببرند. چرا که فکر نکنم حالا حالاها این بیابان خاکی در ملی راه اهواز بهسازی و آسفالت شود و رنگ خیابان به خود بگیرد!

از کجا معلوم شاید هم به تاریخ بپیوندد و میراث فرهنگی آن را به ثبت ملی برساند و موزه شود! اگرچه خود زنده یاد خاقانی شروانی- که از جمله نامدارترین شاعران ایرانی و بزرگ‌ترین قصیده سرایان تاریخ شعر و ادب فارسی به‌شمار می‌آید- در ابتدای قصیده ایوان مداین خطاب به مسوولان سروده است: " مسوول کلان اهواز از دیده عبر کن هان/ این کوچه خاکی را آیینه عبرت دان!"

اصلن چه طور است دوتا تابلوی زرد رنگ در دوسر خیابان با عنوان" مسوولان مشغول کارند" نصب کنید که نه عبور و مروری صورت گیرد نه خاکی بلند شود تا خدای ناکرده دودی هم به چشم مسوولان مربوط نرود و در نتیجه این نوکران مردم (!) به کارشان برسند...

* حبیب اله بهرامی بیرگانی/هشتم امرداد ۱۴۰۲