خبرگزاری مهر: نام خوزستان این روزها با سیل و آبگرفتگی گره خورده و زندگی مردم با تنفس زیرآب عجین شده است؛ روستاهای بسیاری به زیرآب رفته و با وجود اینکه برخی اهالی زنان و کودکان را از خطر دور نگه داشتند ولی برخی دیگر هم حاضر به تخلیه نیستند.

هرچند آمار خانواده‌هایی که روستاها و محل زندگی خود را رها نکرده‌اند، آنقدر کم نیست اما در بسیاری روستاها مردان و جوانان برای حفاظت و صیانت از خانه‌هایشان در محل زندگی باقی مانده‌اند.

برخی افراد هم در محل زندگی خود مانده‌اند تا همچنان از ورود آب به خانه‌های خود جلوگیری کنند و به صورت شبانه روزی در حال ساخت و ترمیم سیل بندهای مختلف هستند؛ کاری که باید از سوی دهیاری‌ها انجام می‌شد.

روستاهای مختلف شعیبیه و مسیر تصفیه نیشکر شهرستان شوشتر از جمله ابوطیور یک و عماشیه نیز همچون دیگر مناطق خوزستان با سیلاب دست و پنجه نرم می‌کنند؛ زنان و کودکان این روستاها گویی بعد از چند روز مقاومت و بی نتیجه بودن برای جلوگیری از ورود آب به منازل و اراضی حدود ۱۴ روز است که خانه‌های خود دور و به نقاط امن منتقل شده‌اند.

یک قایق از سپاه برای جابجایی مردم پنج روستا درنظر گرفته شده که آن‌قدرها جوابگوی جمعیت نباشد؛ از ماشین سنگین برای تردد هم خبری نیست.

نرسیده به روستاها در برخی نقاط امن چادرهای هلال احمر برپا شده و یکی از اهالی بومی نیز با تراکتور مشغول جابجایی مردم است.

در مسیرهای منتهی به روستاهای ابوطیور و عماشیه مردان و جوانان هستند؛ برخی زن‌ها نیز با وسایل مختلفی که روی سر نگه داشته به خانه‌هایشان برمی گردند.

زنان ماشینی برای تردد ندارند و متأسفانه آنها در بدترین شرایط ممکن با کمک اهالی روستا و خانواده‌هایشان در حال بازگشت به خانه و کاشانه‌هایشان هستند؛ گویی برخی روستاها هنوز زیرآب نرفته و آنها با وجود از دست دادن اراضی کشاورزی و محصولاتی که شاید چند روز به برداشت آنها باقی مانده بود، آمده‌اند تا با کمک به همسران خود سیل بند روستا را بیش از پیش تقویت و استحکام ببخشند.

ام حمیده می‌گوید: دو هفته از خانه‌های خود دور بودیم؛ مردان روستا به تنهایی از خانه‌ها حفاظت کردند و هیچ کمکی برای آنها نبوده و برای همین آمده‌ایم تا خانواده‌های مان تنها نباشند.

او با گلایه از کمبود امکانات برای تردد و یا ترمیم و تحکیم سیل بندها می‌گوید: شاید وسعت سیلاب در استان خوزستان زیاد باشد ولی باید حتی اگر شده تجهیزات از سوی دیگر استان‌ها به سمت خوزستان اعزام شود تا مردم برای ساخت سیل بندها تنها نباشند.

علی الهایی از روستای عماشیه که با موتور در حال تردد است، می‌گوید: این روستا حدود ۵۰ کیلومتری اهواز است و مردم بیش از یک هفته درگیر سیلاب هستند.

او ادامه می‌دهد: خانه‌ها و اراضی کشاورزی بسیاری زیر آب رفته و برخی خانواده‌ها روستا را تخلیه ولی بعضی‌ها هم نرفته‌اند.

الهایی گلایه می‌کند: هیچ امکاناتی غیر از کمک‌های مردمی دست ما نرسیده و آب روز به روز بیشتر می‌شود.

او می‌گوید: دیگر اعضای خانواده‌ها به خاطر بررسی وضعیت خانه‌های خود به روستا برمی گردند ولی برخی‌ها از روزهایی ابتدایی تاکنون روی پشت بام‌ها هستند.

الهایی با گلایه از نبود امکانات و تقدیر از کمک‌های مردمی درخواست می‌کند: از مسئولان انتظار داریم ضمن توزیع بیشتر غذا نسبت به برپایی چادرهای بیشتر و افزایش تعداد قایق‌ها اقدام کنند.

سعید نیسی کشاورز ۴۳ ساله اهل روستای ابوطیور یک می‌گوید: از روز ۶ فروردین درگیر سیل شده و دور تا دور روستاهایمان محاصره در آب است.

او با اشاره به قطع سه روزه برق و حضور دو باری هلال احمر ادامه مب دهد: متأسفانه آب شرب قطع شده و آب برای خوردن نداریم.

نیسی انتقاد می‌کند: برخی از مردم بعد از هشت روز از اهواز و شوشتر در حال برگشت به خانه‌های خود هستند.

او می‌گوید: جوانان و مردان روستاها روی پشت بام مانده و شبانه روزی مشغول ساخت یا ترمیم سیل بند و حفاظت از خانه‌ها هستند.

جوان است و مانند دیگر مردان برای حفاظت از روستاها در منطقه سیل زده مانده و سیل بندها را ترمیم می‌کند.

حبیب نیسی ۲۸ ساله از ابوطیور یک می‌گوید: کمبود همه چیز داریم؛ دولت کاری نکرده و مردم فقط غذا می‌آورند.

او می‌گوید: هلال احمر یک بار آمده فقط در حالی که ۱۵ روز درگیر سیلاب هستیم.

نیسی با اشاره به انتقال زنان و کودکان گلایه می‌کند: کسی به داد ما نرسیده، ماشین و تجهیزات نیست و حالا هم که قایق فرستاده‌اند می‌گویند بنزین نیست تا آنها را حرکت بدهند و مردم همه پیاده داخل آب تا کمر می‌روند.

این جوان سیل زده می‌گوید: فعلاً از ورود آب به خانه‌ها جلوگیری کردیم ولی همه اراضی کشاورزی زیر آب رفته‌اند.

حاج علی نیسی ۵۵ ساله یکی دیگر از اهالی این روستا می‌گوید: حدود ۱۲ روز است که در محاصره آب هستیم و با دست‌های خودمان سیل بند زدیم؛ ۱۰ هزار کیسه پر کردیم ولی کسی به داد ما نرسید و هلال احمر هم فقط یک بار آمد.

او ادامه می‌دهد: زنان را به اهواز و شوشتر انتقال دادیم و فقط مردان ماندند؛ البته برخی از زنان برگشتند تا به روستا و خانه‌هایشان سر بزنند.

این مرد سیل زده با اشاره به انتقال احشام به شرکت کشت و صنعت امام می‌گوید: تمام گندم‌ها و کشاورزی‌های اهالی زیرآب رفته و فقط خانه‌ها را خواستیم که حداقل زیر آب نرود تا وسایل زندگی مان خراب نشود.