که باور می کند فقدان یک سرو تناور را

تبر خوردن به شاخ و برگ های یک صنوبر را

چرا اندوه ها دست از سر ما بر نمی دارند

چه دارد می کند این زخم این نسل دلاور را

خیابان های لبنان روز و شب کابوس می بینند

که پاسخ می دهد طغیان این قوم ستمگر را

ز جا برخیز نصرالله؛ قلب شیعه را نشکن

مبادا یک نفس خالی کنی امروز سنگر را

ز جا برخیز و با فریادهایت باز توفان کن

دوباره باز کن در پیش حزب الله معبر را

گمانم آسمان پیش قدم های تو زانو زد

مگر معنا کند یک لحظه پرواز کبوتر را

نمی فهمند که ما با شهادت زنده می گردیم

نمی بینند روی نی رجزخوانی یک سر را

شهادت را نمی فهمند که اوج شکوفایی است

حماسه سازی عباس و قاسم، عون و جعفر را

کماکان غیرت توفان الاقصی زنده می ماند

که گیرد انتقام خون این سرو تناور را

* فرهنگ دشتی