اهواز/ حبیب خبر- مهناز بهروزیان:

به نام آن که تن را نور جان داد /خرد را سوی دانایی عنان داد

در غروب داغ  ۱۷ مرداد ۱۴۰۳ اعضای انجمن شعر سپید اهواز به مدیریت استاد "علیرضا شکرریز" دیگر بار گرد هم آمدند، تا اندوخته های شعرشان را با یکدیگر به نقد بنشینند و از چشمه جوشان شعر لذت نیوشیدن و از دانش نقد حظ وافر ببرند.

این نشست که در کتابفروشی شهر کتاب واقع در مجتمع خلیج فارس برگزار شد، افزون بر حلاوت شعر خوانی با جشن زادروز عضو فعال و رسمی انجمن، مهندس تمیمی نیز همراه بود  و فضای شادی بوجود آورده شد که پس از شادباش ها، نشست در ساعت ۱۸:۳۰ آغاز شد.

ابتدا حسن "ناصرپور کیانی" بود که شعرش را این گونه خواند:

"نمی دانستم مورچه ها هم/عاشق شکلات تلخند/دندان مصنوعی مادر بزرگ پیدا شد "

سپس نوبت به "جابر محیط" رسید که شعر او را می خوانیم:

"توی کیف پول من/از تو/فقط یک پُرتره مانده/ و این همه دارایی من است"

"حجت الله صالحین" شاعر بعدی بود که شعر خود را خواند. در بخشی از شعر او آمده است:

"گلوله نخورده‌/تیر می کشم/تنی که کوتاه نمی‌آید/به کدام حمله تن می‌دهد؟"

پس از او "نگارنده" در جایگاه شعر خوانی رفت. بخشی از شعر را با هم بخوانیم:

"تکه های سرم گوش خوابانده /به تقدیر نحس اعدامی!/کسی فریاد می‌نوشت/روی سنگ های یک مترِ گور/به روزنامه ی اعتماد اعتباری نیست/چشمهای دوخته معترض اند"

شعرخوان بعدی "فروغ حسینی" بود که در شعر او آمده است:

"کاش می‌شد/جدایی  افسانه باشد/داستان کهنه و از یاد رفته باشد"

در ادامه "شیما ادیبی" شعر خود را خواند که به بخشی از شعر او را بخوانید:

"تو را / به قلب تپنده فصل ها/و اندیشه فردامی‌سپارم/تو را به آخرین وداع بوسه/ تو را به فردا / فرداها می‌سپارم"

"مجید چراغی" نیز تک بیت خود را خواند:

"در این گذر که راه گریزی نیست/ می بایدت شکیبایی و صبر ایوبی "

استاد "علیرضا شکرریز" مدیر نشست چهارشنبه های شعر سپید، با خوانش یک رباعی پایان نشست شعرخوانی را ابراز کرد و سپس نگاره ای به رسم یادگار گرفته شد که در آلبوم خاطره شاعران و علاقه مندان به شعر و شاعری ماندگار شود.

باشندگان مشتاق این نشست استاد علیرضا شکرریز، حسن ناصرپور کیانی، حجت صالحین، سارا شجاعی (سارگل)، فروغ حسینی، شیما ادیبی، مجیدچراغی، احمد تمیمی، آرزو شمسایی، نیلوفر عیسی‌زاده، مهناز بهروزیان و علیرضا ترابی زاده بودند.