ای خوشا آن وصل هجراتی که ما را خوش بُوَد/انتظار رو به پایانی که ما را خـوش بُـوَد

 از نـسيم روح بخش گلشن آل رسول/ کی شود دنیا  گلستانی كه ما را خوش بُوَد

 سال ها در جمکران عشق خواندیم ندبه را/ در فراق  ماه  كنعانى  که ما را خـوش بُوَد

 اشک حسرت را به پهنای دل دریا زدیم/تا بیابیم گوهر جانى كـه ما را خـوش بُوَد

 بی گمان روزی به پایان می رسد این شام تار/می دمد آن صبح رخشانى كه ما را خوش بُوَد

 نیمه ی شعبان پـیام شادمانی مـی دهـد/هم نوا با صوت قرآنی کـه ما را خوش بُوَد