یک داستان‌نویس گفت: دانشگاه‌ها ظرفیت آموزش نویسندگی خلاق را دارند اما مساله اصلی این است که نویسندگی خلاق نباید همچون متون نظم و نثر فارسی تدریس شود.

به گزارش حبیب خبر، "مهران بقایی" در گفت‌وگو با ایسنا، تاکید کرد: مساله اصلی آموزش ادبیات داستانی در دانشگاه‌ها این است که نویسندگی خلاق نباید همچون متون نظم و نثر فارسی تدریس شود.

او با بیان این‌که برخی کشورهای جهان از نویسندگان صاحب‌نام و شناخته‌شده به عنوان مدرس نویسندگی خلاق دعوت می‌کنند، گفت: این در حالی است که در ایران استادی که متون ادبیات کلاسیک را آموزش می‌دهد تدریس رشته ادبیات داستانی را به عهده می‌گیرد و با آن شبیه به سایر دروس دانشگاه برخورد می‌کند.

وی اضافه کرد: دانشجو نیز در اثر این رویه فقط به دنبال کسب نمره از درس است و به همین خاطر نویسندگی خلاق کارکردی که باید داشته باشد ندارد و عملا هیچ خروجی از سمت دانشگاه‌ها نداشته‌ایم و اگر به همین شکل ادامه پیدا کند شمار نویسندگان داستان‌نویس ما افزایش نمی یابد.

او معتقد است: ادبیات‌ داستانی مبحثی فنی و هنری است و هم‌زمان با آموزش اصطلاحات فنی باید هنر خلاقیت در نویسنده وجود داشته باشد.

این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: تدریس ادبیات داستانی به صورت کارگاهی در محیط‌های آکادمیک کارآمد نیست زیرا در این گونه آموزش‌ها فقط می‌توان اصطلاحات فنی را آموزش داد.

او گفت: از طریق آموزش رسمی در محیط‌های دانشگاهی و به روش استاد-‌ شاگردی نمی‌توان نویسنده‌ خلاق پرورش داد.

بقایی با بیان این‌که افرادی که استعداد و ذوق دارند و در محضر استادان با تجربه‌ کسب علم می‌کنند در نویسندگی خلاق بیشتر می‌توانند پیشرفت داشته باشند، گفت: همچنین از طریق جلسات آموزش، تحلیل و نقد داستان می‌توان نویسندگان بیشتری را جذب کرد و آموزش داد تا بلکه به تدریج فرایند خلق نویسنده اتفاق بیفتد.