(شبان خوشه ) ی چشمت که وام دار( امید) ست

 به یادگار ( الف - بامداد) شعر سپید ست

 غریب ( سایه) ی خویشم‌ چقدر (منزوی) ام من؟

 ز سوز آه نسیمی دلم حکایت بید ست

 چگونه با تو بگویم ؟ ز شعر رفته ز یادم

 که در برابر چشمم غزل همیشه شهید ست

 چگونه با تو بگویم؟ که شعر حضرت حافظ

 شروع مصرع نابش سروده ای ز یزید ست؟

 خراب مستی ی خویشم مرا به خویش بیاور

 که نبض هر نفس تو پیام صبح نوید ست

 جنوب قطب نگاهت مدار بارش نور است

 که در مقابل چشمم  غروب روز بعید ست

 نگاه تلخ میفکن به روی چهره ی زردم

 که چشم شور تو حتی عیار ناب اسید ست

 بزن به تیغ دو ابرو به فرق تارک صبرم

 که ذولفقار دو ابرو هلال ماه سعید ست

 مگو که یوسف کنعان به مصر عشق درآمد

 خبر رسیده زلیخا در انتظار خرید ست