مجموعه شعر جدیدی از علی یاری با نام "سینما آناهیتا" در انتشارات مهر و دل منتشر شده است.

شعری از این دفتر را بخوانید:

 تئو آنجلوپولوس/همیشه کابوس/ از المپ رهسپار دامنه‌هاست/ پرده‌ها گشوده می‌شود یک‌به‌یک/کشیش آمین‌اش را که می‌گوید/در شمایلِ سفیدِ مریم مقدس/دل به دریا می‌زنم/دست در دستِ ناایمنِ آرِس.

 از پیراهنی به پیراهن دیگر/از زندانی به زندانی/با چمدانی/که هیچ‌وقت گشوده نشد/تنها نیکوسِ ویولن‌زن می‌دانست/که من/هِفائِسْتوسِ پیر را دوست نمی‌داشتم/دلم در بند آرِس بود و/ای کاش نمی‌بود.

 تقدیر بود پوزئیدون یا نفرین خدایان/که همیشه در برابر باد چراغ افروختیم/خانه بر آب ساختیم و/پنبه شد هرچه رشتیم/اکنون فِبوس و دیموس/هریک بر کرانه‌ای از دریاهای تو/بر خاکِ نمناک آرمیده‌اند/نگاه می‌کنم به دریاهایت/رنگ عوض می‌کنند آب‌ها/از سبزِ سیر به سرخِ خون/خوناب بالا می‌آید از سینه‌ام/پایین‌ می‌ریزد از چشم‌هایم/و قریه را با خود می‌برد.

 ای زئوس/از ما که گذشت/بگو از کرانه دریاهای دور/به خانه برگردد آرِس/بلکه جهان لختی بیاساید/پسرها برای جنگ به دنیا نیایند/بلکه مادران رخت نو کنند.

 کاش مرزها را/بر جگر مادران نمی‌خراشیدند/کاش کاغذی می‌داشتم/برای دوقلوهایم‌ نامه‌ای بنویسم/کاش.../خوابم می‌آید/پرده‌ها یک‌به‌یک سیاه... .

 ‌پیشتر از یاری مجموعه شعرهای «خیس در سکانس صفر»، «دویدن در لانگ‌شات»، «ریل‌ها پیش از ما رفته‌اند» و «از کتیبه جنوب؛ پژوهشی در شعر معاصر خوزستان» را خوانده‌ایم.‌

 علی یاری، شاعر و روزنامه‌نگار، متولد اول فروردین ۱۳۵۳ و دانش‌آموخته زبان و ادبیات فارسی است.

 او در سال ۱۳۸۰ دفتر شعر «خیس در سکانس صفر» را منتشر کرده و در سال‌های ۱۳۸۲و ۱۳۸۳ آثار خود را در ۲ دفتر گردآوری شده شعر شاعران خوزستان با عناوین «جنوب جهان» و «نفس‌های اردیبهشت» در اختیار علاقه‌مندان قرار داد.

 یاری در سال۱۳۸۳ برنده جایزه نخست شعر جوان جنوب کشور در بخش غزل شد و بیش‌تر شعرها، یادداشت‌ها و مقالات ادبی خود را در نشریات ادبی و تخصصی به چاپ رسانده است.