این که می بینی نجیب و ساده و بی دنگ و فنگم

 از تبار لاله های سربه زیر کوهرنگم

 ایلیاتی زاده ام از خاک پاک بختیاری

 چون‌ نیاکانم همیشه عاشق اسب و تفنگم

 گرچه دور افتاده ام از سرزمین زادگاهم

 من ز ایل نامی ی بابادی ی و از هفت لنگم

 چون دلیران غیور و سر به دار چارلنگی

 من علی مردانی ام در حفظ میهن مرد جنگم

 چشمه ام از ارتفاع کوه می جوشم دریغا

 سرنوشتم‌ غربت است و نیست یک لحظه درنگم

 بر ستیغ شانه های زاگرس رقص بلوطم

 سر به طاق آسمان و ریشه در اعماق سنگم

 کبک‌ تارازم ‌که در بیخ گلویم ریگ دارم

 من کرفس پنجه ی در زیر برف کوهرنگم

 آاااه ای شیرین بهار در عطش های زلالم

 ریخته ساقی ی دنیا در گلو جام شرنگم