فرخنده ترین شب ِزمین یلدایی/تو جشنِ تولد ننه سرمایی

 اسطوره ی فرهنگ اهورا مزدا/در قلب تپنده ی زمین مانایی

 از دامن ابری تو ، بذر باران /پاشید و شکفته گل یخ هرجایی

 تنپوش سفیدت شده مانند بلور/در بستر برف حجله می آرایی

 یلدای قشنگ خواهر آذردخت/خاتون، تو همان چله ی روح افزایی

 یک سال در انتظار رویت بودیم/پایان خوش قصیده‌ای گیرایی

 با نقل و نبات و چای و آجیل و انار/سینی سر دست ، با طرَب می آیی

 کرسیِ پُر اّز زغال و قوری، لبریز/ در دیگ مسی، رقص کدو حلوایی

 تو خنده ی سیب و چشمک بادامی/دیباچه ی رویش زمین، حوایی

 برلب غزل از دفتر حافظ داری/تفسیر قشنگ فال و حال مایی

  گیسوی بلند یار را می مانی/پیچیده ترین سلسله ی زیبایی

  * مرضیه نیکویی