با ردیفی تو را خواهم سرود

 که هیچ شاعری 

 نسروده است

 تنها اهرمی می خواهم

 تا زمین را 

 بر شاخ های گاو

 جابه جا کنم

 و اقیانوسی را که بر ثقل شانه هایت 

 شناور است

 بر کویر

 عطش هایم ببارانم

 با گلویی

 تو را صدا خواهم زد

 که هرگز با آن تکلم نکرده ام

 تنها نردبانی می خواهم

 تا چشمانت را

 به جای ماه بگذارم

 تا تمام شب هایم

 لیله القدری باشند

 که آیه های عشق را

 در اهتزاز ستارگان

 نزول کرده باشند

 با حسرتی تو را

 بدرود می گویم

 که هیچ چشمی

 به دنبال تابوتی 

 گریه نکرده است

 تنها اگر می دانستی 

 چقدر بی تو دلگیرم

 هرگز

     هرگز

        هرگز

 دیدار به قبامت را

 بر زبان نمی آوردی

 بگذار 

 یک بار برای همیشه

 به آسمان

 که می رسم

 تو نخستین کسی باشی

 که از زمین

 برایم دست تکان

 می دهی.