یک شاعر خوزستانی  از شعر امروز- که دچار رکود و تکرار شده است- سخن گفت.

اهواز/ حبیب خبر- ابوالفضل جانکی: با سروش نزاهی از شاعران جوانِ دهه‌ هفتادی و آتیه‌دار کشورمان- که به‌زودی نخستین مجموعه شعرش را منتشر خواهد کرد- گفت‌و‌گویی انجام دادیم که در ادامه با هم می‌خوانیم.

* چگونه وارد هنر شعر شدید؟(چه کسانی حامی شما بودند)

از انتهای دوره‌ی تحصیلی متوسطه در رشته‌ی علوم انسانی علاقه به ادبیات به ویژه شعر را در خود احساس کردم و به‌صورت نیمه‌حرفه‌ای از ابتدای دهه‌ی ۹۰ شعر کلاسیک را شروع کردم و در ادامه با مطالعه و آشنایی با جریان شعر نو و مدرن امروز و آشنایی با استاد علیرضا شکرریز از پیشکسوتان و استادان شعر سپید کشور و خوزستان در دانشگاه آزاد اسلامی و حضور در انجمن شعر این بزرگوار، شعر سپید را به عنوان قالب شعری خود انتخاب کردم که تا امروز این قالب را به صورت حرفه‌ای چه در نقد و چه در سرایش ادامه می‌دهم.

* چه کسی در ادبیات، الگوی شما است؟

قطعا با نگاه اجمالی به تاریخ ادبیات مان با شاعران و نویسندگانی فرهیخته و فراوانی بر خواهیم خورد که به جد قدرت اشاره را از هر نویسنده و شاعری برای انتخاب الگو می‌گیرد.

 بنده هم خود را از این قضیه مستثنی نمی‌دانم اما با توجه نقطه‌ای که امروز در زیست ادبی خود دارم قطعا شاعران جریان شعر نو به ویژه شعر سپید و با تخصیص بیشتر شعر پست مدرن دهه ۷۰ را الگوی خود می‌دانم؛ البته در تلاش هستم روزی به زبان منحصر به فرد خود که سال ها برای این مهم در تلاش هستم برسم؛ چرا که قطعا ادبیات ما پس دو دهه نیاز به پوست اندازی دارد.

* وضعیت شعر کشور را چه گونه ارزیابی می‌کنید؟

با نگاه کلی به شعر کشور به ویژه چند دهه اخیر به نظر می‌رسد شعر امروز ما آن قدر درخدمت موسیقی قرار گرفته که دچار رکود و تکرار شده است.

شوربختانه بعداز دهه هفتاد هیچ جریان تازه‌ای که حرف و مولفه‌ی تازه‌ای برای مخاطب داشته باشد ندیدیم حداقل در زبان، تکنیک، فرم و ساختار... .

به علاوه جریانات و سبک‌های تازه‌ای هم که در سطح کشور از ظهور آنها صحبت می‌شد فقط در نام گذاری تازه هستند و در محتوا و مولفه‌های فنی هیچ رویکرد و جایگاهی در تاریخ ادبیات نخواهند داشت.

* چه توصیه‌ای به شاعران تازه‌کار دارید؟

برای شاعران جوان و استعدادهای بی‌شمار کشور هیچ چیز را جز مطالعه شعر، زیاد نوشتن به ویژه توجه به نقد استادان در انجمن‌های ادبی مهم‌تر نمی‌دانم.

ما برای عبور از بن‌بست‌های ادبی قطعا به ذهن‌ها و نیروهای جوان که خالق تصاویر تازه هستند و از زاویه خود به جهان نگاه می‌کنند نیاز داریم.

* پیشنهادهای شما برای بهبود وضعیت ادبیات چیست؟

یکی‌از پیشنهادهای کلیدی که برای بهبود وضع کنونی می‌توان داشت شاید این باشد که ما بعداز مدتی مسیر خود را از الگوی مورد علاقه‌ی خود جدا کنیم و فارق از هر گونه تکرار و کپی راه و زبان منحصر به فرد خود را به‌عنوان یک هنرمند مستقل کشف کنیم.

رعایت این مساله قطعا باعث ایجاد پدیده‌های متعدد در قالب و جریانات مختلف ادبی و متعاقبا دگرگونی وضع موجود خواهد شد.

* چندشعر کوتاه از خودتان که دوست دارید

۱

"میان سرزنش مردم

هر شب به گیوتین ها سر زدم

گیرم سربازی ام تمام شود

آدم با چه رویی

سرش را از روی زمین بلند کند

سر جایش بگذارد

و به زندگی ادامه دهد؟

۲

چه کردی با استاد بزرگ‌ شطرنج؟

تصویرشطرنجی ات را که دید

خودش را از بالای قلعه

به کیش و مات انداخت

و دیگر دست به سیاه و سفید نزد...!

۳

آخرین فشنگت

روی سرم جا دارد!

سراسرم را هدف بگیر

شلیک کن!

ولی با من حرف بزن...

کلمه‌ای هستم

که تلفظم برای خودم سخت است

و برای زنده ماندن

فقط به یک گلوله نیاز دارم

که از دهان تو شلیک می‌شود..."

*****

* آینده‌ی شعری خود را چگونه می‌بینید؟

روشن می‌بینم؛ چرا که چند مجموعه شعر و برنامه‌های مختلف فرهنگی، ادبی در سال های آینده دارم و در این باره در تلاش هستم که به ادبیات و ادیبان کشور عزیزم نهایت خدمت را بکنم چرا که این تنها چیزی است که می‌توانم به آن ببالم.

* دنیای بدون شعر، برای شما چه گونه است؟

دنیای بدون شعر برای من و تمامی علاقه مندان و هنرمندان در این حوزه بی روح و خالی از احساسات است به‌ هرحال هر انسانی با توجه به حوزه‌ی استعداد و توانایی‌های فرهنگی و اجتماعی‌اش نیازهای روحی منحصر به فرد خود را دارد که پاسخ گویی به آنها شرط حیات روح آدمی است.

* چه آثاری را در دست چاپ دارید؟

به یاری خدا یک مجموعه‌ی شعر در قالب شعر سپید آماده‌ی چاپ دارم که تا پایان سال وارد بازار کتاب کشور خواهد شد و این مجموعه را چکیده ۱۰ سال فعالیت ادبی خود تا به امروز می‌دانم.

* سخن پایانی‌تان؟

ضمن تشکر از کوشش های اهالی رسانه به ویژه جناب عالی از صمیم قلب برای اهالی ادب و قلم به ویژه نسل جوان آرزوی بهترین ها را دارم.