ای عشق بیا مرهم  زخمِ جگرم باش/ تسکین دلِ غم زدہ و چشمِ تـرم باش

 در حسرت پرواز، از این پنجره تا اوج/ ای شوق پریدن، همه ی بــال و پــرم باش

 در خلوت بی تابِ غزل، نیمه شبی باز/ ای راز سرودن ، تب و تاب اثرم باش

 در غربت شب های زمستانی و تاریک/ دلگرمیِ این خانه و شمع سحرم باش

 آغوش تو امن است، در این وحشتِ توفان/ در ساحل احساس بیا منتظرم باش

 پرداختم از خود به تو، ای راز رهایی!/ در خواب و خیالم، همه جا همسفرم باش

 در معرکه ی عشق، تویی بود و نبودم/ آرامشِ بی طاقتی ام! دور و برم باش

 من خاک قدم های توأم در همه ی عمر/ ای عشق! بیا ناز نکن، تـاج سـرم باش