نمی پیچند  از  باب  ارادت  لحظه ای سر را

 نگه  دارند روی پای خود  دیوارها ، در را

 نشو  از حمله های  ناگهانی  لحظه ای غافل

 که شاهین روز و شب زیر نظر دارد کبوتر را

 تهی شد از شراب اما به پاس سرخوشی هایش

 به اخمی نشکند درجمع ساقی قرب ساغر را

 وطن ! یک بار هم با هوشمندی های دیرینت

 ببر  از  شانه ات  این  آستین  مار  پرور را

 شبیه کوهمردان شو، ببین در دخمه ی سنگی 

 شهید  "دا  و  دختر " را  پلنگ  تنگ  ماغر را

 بیا  باور  بکن  فرزند  فردوسی نخواهد کرد

 برای  عرض  اندام  شغالان  باز،  بستر را

 میان  اجنبی ها  خویشتن  را  بازیابی  کن

 نگیرد گاز، فرزند وطن  پستان مادر را

 *دخمه سنگی دا و دختر آرامگاه آریوبرزن

* حمداله احمدی