ای آینه داران خدا جوی بگویید:

 تا چند در این آینه ها طالب اویید؟

 از هرم نفس های شما آینه مات ست

 حیف ست بگویند شما آینه خویید

 در کعبه ی آمال به دنبال چه هستید؟

 یک بار خدا را به دل خویش بجویید

 جز رو به خدا سجده به هرسوی حرام ست

 نیت به چه سویی ست؟ که درحال وضویید

 این راه  دوصد رفته به مقصد نرسیده ست

 وقت ست که راه دگری را به پویید

 تا روی دلم نام خدا را بنوشتم

 یک باغچه ای از گل امید برویید

 جرم ست که از آتش عشقش بگریزید

 کفر ست که از صحبت او دست بشویید

 این آب به جوش آمده را دور نریزید

 بر آب طهورایی ی این عشق سبویید

* هرمز فرهادی بابادی