فریاد عطشناک گلوگاه زمینم

 هرلحظه

 غریبانه ترین آه زمینم

 پژواک به جان آمده ی دردم و انگار

 احساس ورم کرده ی ناگاه زمینم

 فانوس

  بر آویخته ام

 درگذر شب

 من ِآینه دار شب بی ماه زمینم

 تقدیر من این ست که از خاک برآیم

 دیری ست که من یوسف در چاه زمینم

 ای زایر در حال تماشای زیارت

 بر من گذری کن که قدمگاه زمینم

 در صحن دلم

 سوره ای از شعر بخوانید

 من شاعر نفرینی و خودخواه زمینم

 زانو زده شاه غزلم پیش رخ عشق

 در عرصه ی شطرنج دلم

 شاه زمینم

 در مذهب من

 کفر قسم خورده ی عشق ست

 این ست که پیغمبر گمراه زمینم

*هرمز فرهادی بابادی