رنگ شب را می شود آبی تر از آبی نوشت

 روز را در سایه ی دیوار مهتابی نوشت

 می شود در امتداد طول بیداری ی چشم

 دیده را تکراری از شب های بی خوابی نوشت

 از ستیغ قله ی خورشید پایین آمد و

 بر نفس های زمین منشور بی تابی نوشت

 روز را در برکه های نور با خط سیاه

 آسمان را گاه سرخ و گاه عنابی نوشت

 می شود در ساحل آرامش دریا نشست

 آتش سرد سپید ماه را آبی نوشت

 می شود تتها خدا را در هلال شیعه دید

 یا که نه زردشت را اعراب اعرابی نوشت

 از تماشای نگاه صورتم در آینه

 چهره ام را عکسی از تصویر بی قابی نوشت

 منتها هرگز نشاید در غزل هایم مرا

 شاعری بی درد یا بی قید و کذابی نوشت

هرمز فرهادی بابادی

 اصفهان/ شهریور ۹۹