خداوندا! درود و سلام. مدت یک ماه است که پیمانکار پروژه فاضلاب اهواز دمارمان را در آورده است. هر دو سه روز یک بار بر اثر سهل انگاری و بی دقتی در انجامِ کارِ با عجله- که زودتر این پروژه را تمام کنند- لوله های آب را می شکنند و شهروندان اهوازی را در نقاط مختلف از جمله ملی راه و زیتون- که نزدیک تصفیه خانه هستند- از نعمت آب آشامیدنی بی بهره می کنند!

نگارنده همین چند روز پیش بابت ۷۸ متر مکعب مصرف آب- که نمی دانم کنتور خراب شده یا چیز دیگری است- مبلغ ۶۷۰ هزار تومان از حقوق ماهانه ۱۳ میلیون تومانی بازنشستگی ام را ریختم توی جیب شرکت آبفا یا وزارت نیرو که هزینه های آب را هم امسال گران کرده و به روی خود که هیچ، به روی شهروندان هم نیاورده است!

یزدان مهربان! از ساعت ۴ صبح پنج شنبه ۱۱ خرداد ماه ۱۴۰۲ تا هم اکنون که ساعت ۱۷ عصر را نشان می دهد آب قطع است و منشی ۱۲۲ اهواز هم می گوید: شاید ساعت ۲۱ یا ۲۲ شب آب در لوله ها جاری شود.

وقتی هم که از ۱۲۲ (سامانه ارتباط با مشتریان) علت بی آبی را می پرسیم؛ یک بار می گویند: تعمیرات داریم. دوباره که زنگ می زنیم می گویند: برق ندارنم! یک بار هم می گویند: پیمانکار دسته گل به آب داده و...!

در حقیقت دسته گل هایی که هم شامل شکستن لوله آب است و هم قطع کردن کابل های مخابرات و هم به وجود آمدن استخر و ایجاد تپه های گل و لای و درنتیجه بسته شدن خیابان ها و ایجاد ترافیک و دور رسیدن شهروندان به خانه و محل کار و چند نقطه!

ببخشید پروردگار بخشنده که وقت تان را گرفتم. نگارنده هم اکنون به این نتیجه رسیدم که به مصداق ضرب المثل: هر کسی دلش خربزه یا شبکه فاضلاب می خواهد باید پای لرز یا بی آبی در طول روز و شب هم بنشیند! و با صدای بلند بگوید: "هر که پروژه فاضلاب خواهد جور بی آبی کشد!؟/ اصلن بهتر نیست بگوییم "هرچه پیش آید خوش آید!!" که لااقل مسوولان استان ما را به خاطر نوشتن نامه ای به شما سین جیم نکنند!

پی نوشت: گفتنی است: مایه حیات- که بیشتر در حیاط و حیاط خلوت ها مورد استفاده قرار می گیرد- ده دقیقه مانده به ساعت 18 از راه لوله به اهل خانه چشمک زد و گفت: ببخشید که بوی ماهی گندیده می دهم!