بی شک وقتی نام تامین اجتماعی را می شنوید، حتمن فکر می کنید که این سازمان عریض و طویل فقط در گرفتن حق بیمه از بیمه شدگانش طرح و برنامه دارد و دارد اجرا می کند اما از لحط امنیت اجتماعی به ویژه در ارایه خدمات درمانی بی بیمه شدگان خود کم توجه است و اصولن برنامه ای را هم در اولویت ندارد! 

اما بدانید که در تعریف و تمجید از این سازمان آمده: "تامین اجتماعی، کلید توسعه اجتماعی و اقتصادی بلند مدت است"

البته ما تاکنون چیزی به نام توسعه اجتماعی و نیز اقتصادی که سودی برای بیمه شدگان داشته باشد ندیده ایم و شاید هم نیازی به دیدن نباشد. مگر یک بیمه شده این سازمان به چه خدماتی نیاز دارد؟

بیمه شدگان این سازمان تنها یک خدمات درمانی مناسب و بدون علافی و دوندگی می خواهند که آن هم مسوولان مربوط در ارایه چنین خدمات بهداشتی و درمانی فوری ناتوان اند یا شاید هم توانایی دارند اما در اولویت قرار ندارد و کارهای مهم تری است که ما خبر نداریم!

با این حال باید عرض کنم: مسوولان به جای این که کلید توسعه اجتماعی را در قفل های درمانگاه های شان- که از کمبود شدید پزشک عمومی و متخصص و نیز نبود و کمبود امکانات و دارو در داروخانه های شان رنج می برند- بچرخانند و جمعیت بی شمار مراجعه کنندگان به درمانگاه های شان را از علافی و سرپا ایستادن برهانند؛ فقط پز می دهند و عکس می گیرند و شعار می دهند و فضای مجازی را از عملکرد نداشته خود پر می کنند اما تا حالا نیامده اند و سری به درمانگاه های شان بزنند و ببینند چرا برای مثال: درمانگاه شهید نریمی تامین اجتماعی اهواز واقع در نبش خیابان ۲۳ اقبال کوی ملت(کورش) که سه پزشک عمومی داشت مدت هاست که با یک پزشک فعالیت می کند و البته این پزشک فداکار وقت سرخاراندن هم ندارد و نمی داند چه گونه بیماران و همراه هان شان را که ساعت ها علاف شده اند و تمام فضای سالن و خارج از سالن را پر کرده اند بدون معطلی ویزیت کند!

آیا با این وضعیت اسفبار که در ارایه خدمات درمانی آن هم با اعمال شاقه برای بیمه شدگان خود به وجود آورده اید می خواهید امور اجتماعی ملت را تامین کنید؟!

آقایان مسوول در استان! مردم بیکار نیستند که خود را علاف خدمات قطره چکانی شما کنند. این از وضعیت بخش درمانی درمانگاه شلوغ تان در کوی ملت که با یک پزشک عمومی مدیریت می شود.

از وضعیت داروخانه که دیگر نگویم که اظهر من الشمس است و نیازی نیست که بگویم بیماران و همراه های شان باید نسخه به دست یا بی نسخه به داروخانه های خصوصی بروند و ساعت ها علاف شوند تا به داروهای تجویزی پزشک دست یابند یا این که از خیر گرفتن داروها بگذرند و بروند بنشینند در خانه و به داروهای گیاهی پناه ببرند و این ضرب المثل را:" هر که نان از عمل خویش خورد منت حاتم طایی نبرد" زمزمه کنند؛ حاتمی که سال های سال است نه حاتم بوده و نه طایی! چرا که تامین "اشتباهی" ما به این زودی "اجتماعی" نمی شود!

شاهین بهرامی بیرگانی/۱۴۰۲/۰۲/۲۴