روستاهای "ابوغریب" و "مراغیه" در ۴۵ کیلومتری چذابه در مرز ایران و عراق هستند.

روستای ابوغریب در زمان جنگ تحمیلی بمباران شد و حالا پس از گذشت چند دهه از آن روزها، مشکل های فراوانی دارد.

نبود آب آشامیدنی، خشکسالی، قطعی برق و مشکل های اقتصادی، باعث مهاجرت روستاییان شده است.

اهالی روستای مراغیه نیز آب شرب خود را از یک کانال کوچک تامین می‌کنند.

این دو روستا زیرساخت روستایی و بهداشتی ندارند

 در حال حاضر اهالی روستا برای تامین آب مصرفی روزانه از کانال نزدیک روستا استفاده می‌کنند و آب آشامیدنی خود را با تانکر خریداری می‌کنند.

آب کانال از کیفیت پایینی برخوردار است و خطرات زیادی برای ساکنین روستا هنگام برداشت آب و شستشو  وجود دارد.

زنان روستا برای شست و شو و برداشت آب مایحتاج روزانه به کانال می‌روند که علاوه بر کیفیت بد آب، خطر عرق شدن در کانال وجود دارد.

به گفته اهالی روستا، در حالی که روستاهای ابوغریب و مراغیه در ۱۵ کیلومتری تاسیسات آب غدیر قرار گرفته‌اند اما تا کنون اقدامی برای آب‌رسانی به این دو روستا و روستاهای هم جوار انجام نشده است.

فرماندار شهرستان کرخه می‌گوید: مشکل آب ابوغریب در حال حل شدن است و مراغیه نیز به دلیل شمار اندک ساکنان، در تقسیمات کشوری به عنوان "مزرعه" شناخته می‌شود، نه روستا.

 طبق مصوبه هیات دولت بخش شاوور در شهرستان شوش از آذرماه ۱۳۹۹ به شهرستان کرخه ارتقا ‌یافت.

این شهرستان به مرکزیت شهر الوان و دارای دو بخش مرکزی و شاوور و دارای ۱۲۰ روستا و  ۸۰ هزار نفر جمعیت است.

حبیب خبر: به راستی همین ساکنان اندک و در همین "مزرعه" تقسیمات کشوری، نیاز به آب خوردن و زندگی ساده ندارند؟!

مسوولان حاضرند نه یک روز که یک ساعت از زندگی خود را جای این عزیزان زحمتکش روستایی- که از آب آشامیدنی و دیگر امکانات یک زندگی فقیرانه محرومند اند- بگذارند؟! 

آیا مسوولان شهرستان کرخه، استان خوزستان و کشور با دیدن این صحنه ها باز هم می توانند ادعا کنند که نوکر یا خدمتگزار مردم هستند؟!