این شعر که «رهایی» نام دارد به شرح زیر است:

ای پرنده از قفس گشتی رها

بال‌هایت زخم خورده منتها

دست کین بر پیکرت زخمی نهاد

قطره‌ خونت به خاکم لاله داد

تاب آوردی اگرچه خسته‌ای

زخم‌های خویش را خود بسته‌ای

چشم‌های خسته‌ات خرسند از این آزادگی

کوچ کن سمت وطن تا مقصد دلدادگی