به گزارش حبیب خبر، امین یزدانی در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: وضعیت این ورزشگاه عرق شرم‌ برپیشانی اهالی فوتبال شادگان می نشاند. زمین چمن ورزشگاه تقریبا خالی از چمن و شبیه زمین خاکی ورزشگاه پیر، فرسوده و درمانده است.

 اکنون افسوس چندین دهه ندانم کاری مسولان شهری و استانی بر دلمان سنگینی کرده است تا جایی که شاید باورتان نشود با دیدن وضعیت این ورزشگاه قلبم به شدت به درد آمده است.

 وی ادامه داد: قطع به یقین رشته جذاب و عالم گیر فوتبال، ورزش اول تمام بچه های استان زرخیز و آفتاب خورده خوزستان و شادگان است.

همه کارشناسان بر این مورد اتفاق نظر دارند که بازیکنان بااستعداد درخشانی همچون الماس نتراشیده فراوانی در شادگان وجود دارد که یقینا برای کشف، آموزش، پرورش و نهایتا شکوفایی آن ها نیاز به ابزاری کلیدی بنام زمین است.

 متاسفانه سال های سال است که نوجوانان و جوانان محروم، اما بسیار مستعد این شهرستان فقط به علت نداشتن زیرساخت های مناسب و تغییر کاربری زمین های خاکی در اوج جوانی عطای  فوتبال را به لقایش بخشیده اند و روانه ناکجا آباد و گرفتار ناهنجاری های اجتماعی شده اند.

 این پیشکسوت ورزش شادگان گفت: پس از روی آمدن آقای نصیری به عنوان سرپرست اداره ورزش و جوانان شادگان همه امیدوار بودند که او با توجه به سمت مهم خود (معاون توسعه ورزش اداره کل) در  اداره کل ورزش و جوانان خوزستان، شاهد تسریع در ایجاد زیرساخت های فوتبال، به ویژه ترمیم و نوسازی زمین چمن ورزشگاه تختی نیز ایجاد کف پوش پیست پنجاه ساله دو و میدانی ورزشگاه باشند ولی در مدت تصدی هشت ماهه او، دریغ از یک کار مثبت.

وی ادامه داد: آقای نصیری متاسفانه حتی یک جلسه فرمالیته و فرمایشی هم با پیشکسوتان و موسفیدان فوتبال شهرستان برگزار نکرد تا حداقل به صحبت های این عزیزان گوش دهد تا شاید به راهکاری برای حل و رفع و رجوع این مشکل و معضل کلیدی، برسد. اداره ورزش و جوانان شادگان، گویی‌ حیاط خلوت اداره کل ورزش و جوانان خوزستان شده است. همه شهرستان ها رئیس دارند و شادگان هنوز  به شکل سرپرست پاره وقت اداره می شود.

یزدانی با بیان این که ورزشگاه تختی شادگان مانند یک ویرانه است، عنوان کرد: با آمدن آقای بنی تمیم که خود، خاک خورده ورزش و از جنس مردم محروم خوزستان است، همه منتطر بودند که زمین ورزشگاه پیر تختی شادگان که به حالتی زار و بیماری رو به موت درآمده و به نوعی بسان کودک یتیم سر راهی جلوه می کند، دستی بکشد اما تاکنون متاسفانه تمام امیدها کم کم به یاس تبدیل شده است.

حتی نور افکن ها نیز با سوسو زدن ها خبر از دردی بزرگ می دهند اما گویا نه چشمی برای دیدن و نه گوشی برای شنیدن این مشکلات وجود دارد.

وی بیان کرد: این نامهربانی ها و بی مهری ها تاکی باید گریبان زمین خاکی ورزشگاه تختی شادگان را بگیرد و خیل فراوان فوتبالیست های محروم اما مستعد و علاقه مند را حسرت به دل کند؟ آقای بنی تمیم و آقای نصیری باتوجه به این که هم اکنون بهترین فصل سال، برای ترمیم و کاشت مجد چمنِ زمین ورزشگاه تختی محسوب می شود تا دیر نشده است آستین همت را بالا بزنید تا نامی نیکو و ماندگار در حافظه تاریخی مردم محروم اما فوق العاده قدرشناس، مهربان و قانع شادگان برجای بگذارید.