به گزارش حبیب خبر، روزنامه «جوان» در ادامه نوشت: اعضای این گروه در اقدامی چند ماهه توانستند یک زوج جوان معتاد کارتن‌خواب را به زندگی عادی بازگردانند، اما نکته حائز اهمیت در این حرکت، گرفتن موافقت مسئولان مرکز بهزیستی برای دادن اجازه سرپرستی دوباره فرزندان ۱۱ و پنج ساله این زوج به آنهاست تا یکبار دیگر خانواده‌ای چهار نفره با عشق و محبت زندگی خود را از سر بگیرند.

به همین بهانه سراغ آسیه مسجدرو، مدیر گروه جهادی بانوان فاطمی و عضو مجمع شورای جهادی ناحیه محمدرسول‌الله (ص) رفتیم تا در مورد روند کارها گفت‌وگویی با او داشته باشیم.

چطور توانستید خانم و آقای کارتن‌خواب را شناسایی کنید و از کجا متوجه شدید که آن‌ها زن و شوهر هستند؟

در برنامه‌های مشترکی که با گروه‌های جهادی و نهادهای فرهنگی ناحیه مقاومت محمدرسول‌الله (ص) شیراز داشتیم، چهارشنبه‌های هر هفته توزیع غذای گرم میان کارتن‌خواب‌های شهرک‌های جوادیه، دینکان، پردیس وحومه شهر شیراز انجام می‌شد. با اطلاع از وجود بانوان و زوج‌های جوان در میان کارتن‌خواب ها، گروه جهادی بانوان فاطمی در شب مبعث پیامبر مهربانی‌ها، مشارکت خود را با برادران گروه جهادی حضرت ابوالفضل العباس (ع) در شهرک جوادیه، برای تهیه و توزیع غذای گرم با هدف اعتمادسازی و اولویت کمک به بانوان و زوج‌های کارتن خواب آغاز کرد. در همان شب بانویی پیشقدم شد و برای ترک، استمداد طلبید.

بعد شوهرش را شناسایی کردید؟

بله. با هدایت ایشان به کمپ، پیگیری‌ها ادامه داشت تا با همسرش آشنا شدیم و با توجه به درخواستی که داشتند، تلاش کردیم در گام اول شرایط را برای ترک اعتیاد آنان فراهم کنیم. خوشبختانه با همکاری خیرین هزینه‌های کمپ و تست کرونای هر دو نفر را به ارزش حدود ۴ میلیون تومان، تهیه و مقدمات پاکی آن دو را فراهم کردیم.

این زوج چند سال دارند و پس از چه مدت موفق به ترک اعتیاد شدند؟

این زن و شوهر متولدین سال‌های ۱۳۷۲ و ۱۳۶۴ هستند. پس از یک‌ماه و ترخیص از کمپ ترک اعتیاد، متأسفانه با مسیری پر از مشکلات جدید در پیش روی این زوج جوان بهبودیافته مواجه شدیم، چراکه دوباره باید بی‌سرپناه و بدون شغل در جامعه رها می‌شدند. از این‌رو گروه با پرداخت هزینه مسافرخانه‌ای سعی کرد مسئله سکونت آن‌ها را تا حدودی رفع کند، اما پس از یک ماه و به دلیل نداشتن شرایط کاری مناسب و نداشتن مسکن و ناامیدی‌هایی که برایشان پیش آمده بود، متأسفانه دچار لغزش شدند و مجدد به اعتیاد روی آوردند.

دوباره به خانه اول بازگشتید؟‌

نمی‌توانستیم آنها را رها کنیم. گروه جهادی بانوان فاطمی چتر حمایتش را همچنان بر سر این زوج باز نگه داشت و با تلاش‌هایی که صورت گرفت، با توجه به پشیمانی و انگیزه بالایی که این زوج جوان جهت ترک و باز پس‌گیری سرپرستی فرزندانشان داشتند، مجدد هزینه‌ها تأمین شد و آنها را به کمپ ترک اعتیاد هدایت کردیم.

بچه‌های این زوج در مدت اعتیاد پدر و مادر کجا نگهداری می‌شدند؟

فرزندان این زن و شوهر که الان ۱۱ و پنج ساله هستند، به دلیل شرایط بسیار حاد والدینشان در مرکز بهزیستی نگهداری می‌شدند و هم‌اکنون پس از بازگشت به شرایط نسبتاً عادی، مسئولان بهزیستی اجازه بازگشت آن‌ها و برعهده گرفتن سرپرستی را به این زوج جوان داده است.

آیا نیازهای آنها مورد توجه گروه بود که باز هم به سمت اعتیاد نروند؟

دغدغه اصلی اعضای گروه این بود که تنها درمان نمی‌تواند نجات‌دهنده این خانواده باشد و باید شرایط اشتغال و مسکن نیز برای آنها مهیا شود. در ابتدا با یاری خیرین یک سوئیت کوچک که گاز شهری هم نداشت به مبلغ ۵ میلیون رهن و اجاره ماهانه ۷۵۰ هزار تومان گرفتیم و با تهیه وسایل ابتدایی اجاق گاز، یخچال، فرش این زن و شوهر توانستند در آن ساکن شوند.

سپس با رایزنی‌هایی که صورت گرفت در یک مرکز تولیدی هر دوی این زوج جوان مشغول به کار شدند. پس از گذشت چند ماه پاکی و اقدام برای بازپس‌گیری سرپرستی فرزندانشان از بهزیستی، دیگر آن سوئیت کوچک مکان مناسبی جهت زندگی یک خانواده چهار نفره نبود که با یاری حق و لطف خیرین نیک اندیش، یک آپارتمان دو خوابه با مبلغ رهن ۲۷ میلیون تومان و اجاره ماهانه ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان برای آن‌ها تهیه شد و بهزیستی نیز سرپرستی دو کودک دلبندشان را به آن‌ها داد.

چند ماه است که این زوج به زندگی عادی بازگشته‌اند؟

هفت ماه است که این خانواده تحت حمایت هستند و با صرف هزینه‌ای بالغ بر ۷۰ میلیون تومان خوشحالیم بچه‌هایی را به آغوش پدر و مادر رسانده‌ایم، اما باید بگویم آن‌ها همچنان نیازمند حمایت‌های مادی و معنوی از سوی جامعه هستند. حتی از وسایل ضروری یک زندگی ساده مانند فرش، لوازم آشپزخانه، تلویزیون و دیگر اقلام محرومند.

فکر می‌کنید نیاز اول چنین افرادی بعد از ترک چیست؟

در کنار حمایت‌های مادی، اینگونه افراد بسیار نیازمند حمایت‌های معنوی از جانب اطرافیان و جامعه می‌باشند. وقتی شرایط برای این زوج به حالت بحرانی درآمد و تمامی دوستان، آشنایان و خانواده آن‌ها را رها کردند، می‌دانستند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، به همین خاطر دست به هر کاری زدند.

در این زمان و به گفته خودشان وقتی مورد حمایت یک گروه قرار گرفتند و مثل یک عضو خانواده پذیرفته شدند، چیزی در حد یک معجزه بود. در این شرایط آن‌ها هم تصمیم گرفتند با تلاش دوباره خانواده چهار نفره‌شان را بسازند.

آن‌ها در این مسیر همچنان به این حمایت‌های معنوی نیاز دارند. ضمن اینکه در دیدارهایی که با خانواده خانم داشته‌ایم و خواهش کردیم صلح کنند، امیدواریم این ارتباط معنوی به تحکیم بنیان این خانواده و انگیزه بخشی بیشتر منتهی شود.