به گزارش ایسنا، این کتاب شامل ۲۳ گفت‌وگوی رسانه‌های ادبی با این شاعر و نظریه‌پرداز شعر معاصر  است که  به علت  موضوع‌گیری‌های علمی، شفاف و خلاف عادت او در خصوص شعر و شاعران امروز ایران در مواردی جنجال‌برانگیز بوده است.

این گفت‌وگوها که تاکنون به صوررت پراکنده و در بازه‌های زمانی متناوبی منتشر شده اکنون در قالب یک کتاب می‌تواند منبع خوبی برای شناخت شعر و نظرات او درباره شعر امروز ایران باشد.

کرمپور در مقدمه کتاب با عنوان «بنابراین» دلیل انتشار مجموعه مصاحبه‌هایش را این گونه عنوان می‌کند: « بنابراین، کارم به جایی رسید که برای اولین بار در ماهنامه کلک از "نوشتار شفاهی" در زبان نقد و نظریه حرف زدم.

دلیل اولش این بود که احساس کردم زبان این نوشته‌ها به راحتی قابل شبیه‌سازی هستند و نمی‌توان اهل را از نااهل تشخیص داد.

اما دلیل دوم به جریان زندگی آدمی برمی‌گردد که زمانه‌اش "زمان" را از او گرفته است و قلم و کاغذ او به خوبی جفت‌وجور نمی‌شوند تا لحن شخصی‌اش نیز در نقد یا نظریه مکتوب به رؤیت برسد.

بنابراین در تنها فرصتی که دست می‌دهد یا باید عین انواع حرف زدنش بنویسد (نوشتار شفاهی) و یا باید در فرصت یک گفت‌وگو حرف‌هایش را بزند.

چاپ این گفت‌وگوها به خاطر حرف‌ها، نظرها و نظریه‌هایی است که در آنها مطرح شده است. همه آنچه که بایسته نوشتن بود.»

کتاب «همه چیز به شعر ختم می‌شود» از دو بخش تشکیل شده است. نخست گفت‌وگوهایی که بحث‌های معرفت‌شناسانه در خصوص درک این شاعر از شعر است؛ چنانکه او شعر را ادبیات نمی‌داند.

کتاب نخست او با عنوان «ولد زن» در سال ۱۳۸۰ به موازات همین دیدگاه خلق و سروده شده اما با انتشار کتاب دومش «صادره از آبادان» در سال ۱۳۸۳رویکردهای اجتماعی و اعتراضی در شعرش جلوه بیشتری پیدا می‌کند، به ویژه با رویکرد تازه استفاده از لهجه آبادانی در سرایش تمام عیار یک شعر سپید.

شعر معروف «پنکه اینگلیسی» نمونه‌ای از همین رویکرد است.

همه چیز به شعر ختم می‌شود، فهم زنانه دنیا، در جست‌وجوی مخاطب‌های گمشده، جدال نشانه‌ها، من ولد زن نیستم!، فاجعه نامعلوم، کار هنر و ادبیات اظهار وجود نیست احضار وجود است، آبادانی‌ها را همه گفته‌اند قسم می‌خورم، استبداد زبان فارسی، شعر چیزی نوشیدنی است، تا چیزی وجود نداشته باشد کلمه‌ای خلق نخواهد شد، بومی‌گرایی مدرن و... عناوین بخش اول کتاب هستند.

گفت‌وگوهای بخش دوم کتاب مربوط به نظریه جدیدی است با عنوان «شعر مدنی» که او در شعر فارسی مطرح کرده است.

کتاب اخیر او با عنوان «پرودگارا ایران را به خاطر بسپار» نماینده چنین رویکردی است با دو شعر شناخته شده «تیغ‌ها» و شعر بلند کتاب به همین عنوان «پروردگارا ایران را به خاطر بسپار».

این کتاب سال ۱۳۹۷ در نشر نیماژ منتشر شد و با استقبال جامعه ادبی روبه‌رو شد.

کوروش کرمپور در نظریه «شعر مدنی» بحث‌های چالش‌برانگیزی را تاکنون مطرح کرده که مهمترین فصلش تمایز شعر سیاسی سه دهه اخیر با شعر سیاسی دهه ۴۰ و ۵۰ است.

نگاه انتقادی او به جریان‌های روشنفکری ادبی به ویژه تمرکز خاص بر شاعری چون «احمد شاملو» در کنار گرایش گفتمانی‌اش به چهره چون «محمد مختاری» موافقان و مخالفانی داشته است.

در یکی از گفت‌وگوهای همین کتاب در خصوص شعر و شعار سیاسی می‌گوید: «شعرهایی که حرف سیاسی خود را به سطح و لایه‌های نخست خود می‌آورند را شعری شعاری می‌دانم.

برخلاف بسیاری از دوستان من به این نوع «شعر ـ شعار»، برای جمعیت‌سازی اعتقاد دارم.

کارکرد اجتماعی آنها ثابت شده است. اما شرایط زمان و مکان در کارکرد آنها باید لحاظ شود.

تاکید می‌کنم این «شعر ـ شعارها» برای جمعیت‌سازی و ایجاد امواج اجتماعی در مقطعی خاص خوب هستند و ضرورت دارند.»

 و ادامه می‌دهد: «یک شعر سیاسی از منظر من حرف زدن علیه سیاست و قدرت سیاسی نیست بلکه خودش باید تولید امر سیاسی بکند. خودش امر سیاسی‌اش را در اجرایش به نمایش بگذار. مثل شعر مدنی».

عناوین بخش دوم کتاب بدین قرار است: آوانگاردیسم و شعر مدنی ایران، «ولد زن» نسل ندارد، «کرمپور» و «شعر مدنی»، زندگی باشرف از مرگ با شرف مهمتر است، پروردگارا! ایران را به خاطر بسپار (من یک نفر نیستم)، گفتمان چپ آدرس اشتباهی به جامعه داد، سانسور حرف نزدن است نه سکوت، بوطیقای کرمپور.

نکته دیگر این کتاب این است که بیشتر گفت‌وگوها توسط هم‌نسلان خود او انجام شده که از شاعران و فعالان شناخته شده شعر امروز هستند.

همچنین تنوع رسانه‌های درون‌مرزی و برون‌مرزی از دیگر ویژگی‌های قابل توجه کتاب است.

نشر «هشت» از ناشران تخصصی ادبیات امروز است که در این سال‌ها آثاری را منتشر کرده است.

علاقه‌مندان می‌توانند برای  تهیه کتاب «همه چیز به شعر ختم می‌شود » به سالن شبستان راهروی ۲۶ غرفه ۲۱ نمایشگاه کتاب تهران مراجعه کنند.